Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Η Gianna Jessen επέζησε από άμβλωση Mέρος 1ο - 2ο



Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Διδαχές Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Μέρος 1ο - 5ο







Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Το ΨΕΜΑ του υπερπληθυσμού στη γη



Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Είμαστε και υποκριτές εκτός των άλλων

Η υπερηφάνεια, η κενοδοξία και ο εγωισμός, μας κάνουν τις περισσότερες φορές, να είμαστε υποκριτές.
Ο Φαρισαϊσμός είναι τόσο μεγάλο πάθος, ώστε μερικοί από τους Πατέρες να τον θεωρούν πολυκέφαλο θηρίο σαν την Λερναία Ύδρα.

Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει τα εξής: «Για όλα τα κακά, φταίει η υποκρισία, αφού όλοι μας λίγο ή πολύ, είμαστε εγωισταί και υπερήφανοι. Μας κάνει ακόρεστα να διψάμε τη δόξα, την επίδειξη, τη δύναμη, την εξουσία, τον πλούτο και τα λοιπά, για να μας ρίξει στο λάκκο της μεγαλομανίας, και από κει στην αιώνια απώλεια και την κόλαση. Και σ’ αυτήν την κατηγορία, δεν υπάγονται»,- προσέξτε, το λέει αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, - «δεν υπάγονται οι πιο πολλοί από τους χριστιανούς, αλλά και πολλοί από μας, που φοράμε το ράσο, τους παπάδες, τους μοναχούς, τους καλογήρους, τους διακόνους, τους δεσποτάδες».

Δυστυχώς η υποκρισία, σαν διαβρωτική υγρασία εισέρχεται παντού.

Η υποκρισία;
Στην ελεημοσύνη.
Μπαίνει μέσα.
Υποκρινόμεθα ότι είμεθα ελεήμονες, θέλουμε να φαινόμαστε απέναντι στους άλλους, ενώ δεν είμαστε.
Τι θα μας λεει ο Θεός; «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου».

Στη νηστεία επίσης και στην προσευχή.
Και κει μπαίνει η υποκρισία.
Τι λέει ο Θεός;
Θέλεις να προσευχηθείς;
Κάντο κρυφά!
Είσελθε εις το ταμείον σου, και ο Θεός ο βλέπων εν τω κρυπτώ, αποδώσει εν τω φανερώ.
Νηστεύεις;
Νήστευε.
Μην το φανερώνεις.
Μην το αποκαλύπτεις!
''Δεν τρώω σοκολατάκι, λέει.
Σήμερα νηστεύω''.
Και μόλις πάει σπίτι, ανοίγει το ψυγείο, και καταβροχθίζει τα λουκάνικα.

Μπαίνει και στην αγρυπνία, αλλά λέει ο Άγιος ιερός Χρυσόστομος, ότι η υποκρισία μπαίνει και στο ωραίο ψάλσιμο.

Μπαίνει στο σεμνό το ντύσιμο.
Επίσης και στα φτωχικά ρούχα.
Ο άλλος φοράει φτωχικά ρούχα, από υποκρισία, υποκρινόμενος.

Μπαίνει στη διδασκαλία και στο κήρυγμα.

Παντού λοιπόν εισέρχεται, και πάντοτε με το φόρεμα της ευσεβοφάνειας, και έτσι κυριευόμαστε όλοι μας, άλλος λίγο και άλλος πολύ από αυτοθαυμασμό και από αυτοϊκανοποίηση.

Είναι αυτό που βγάζει και ο Φαρισαίος προς τα έξω.
Τις καλές του πράξεις.
Για το θεαθήναι τοις ανθρώποις.
Και όλα τα κρυφά, τα άσχημα, τα βρωμερά, τα ύπουλα, τα δόλια, αυτά τα κρύβει μέσα του.

Πως θα σωθούμε;
Θα σωθούμε με την μετάνοια.
Και τον τρόπο μας τον δίδαξε ο τελώνης.
Θα πέφτουμε στα πόδια του πνευματικού και θα ζητάμε έλεος.
''Πάτερ κάνε προσευχή να με συγχωρέσει ο Θεός''
Ζητάω έλεος απ’ τον Θεόν.
Σήμερα, αύριο πεθαίνω.
Έλεος θέλω απ’ τον Θεόν.
Έλεος.
Γιατί το έλεος θα μας σώσει.
Και μόνον το έλεος θα μας σώσει.
Η κραυγή του τελώνου.

«Ο Θεός μου ιλάσθητί μοι τω αμαρωλώ»

Πηγή: dieyxontonagion.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Θέλεις να δείς αν είσαι γνήσιος ή ψεύτικος χριστιανός;

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Οι χρυσοχόοι έχουν μία πέτρα πολύτιμη, που την ονομάζουν «λυδία λίθο». Η πέτρα αυτή έχει την ιδιότητα να ξεχωρίζει το πραγματικό χρυσάφι από το κίβδηλο.

Αλλά μια τέτοια πέτρα, μια «λυδία λίθος», με την οποία μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αρετή από την κακία, τους πραγματικούς χριστιανούς από τους ψεύτικους, είναι η Αγία Γραφή. Θέλεις να δεις αν είσαι γνήσιος ή ψεύτικος χριστιανός; Σε συμβουλεύω ν’ αγοράσεις αυτήν την «λυδία λίθο», την Γραφή, και ν’ αρχίσεις να την μελετάς προσεκτικά. Κάθε φορά που θα διαβάζεις έναν στίχο, να ελέγχεις τον εαυτόν σου και να τον ρωτάς: Αυτό που γράφεται εδώ, το εφάρμοσα; Από τη στιγμή αυτή θ’ αρχίσεις να μπαίνεις στο μεγάλο νόημα του Χριστιανισμού και να γίνεσαι συνειδητός χριστιανός.

Με θησαυρό πολύτιμο μοιάζει η μελέτη των θείων Γράφων. Διότι όπως από τον πολύτιμο θησαυρό, όταν πάρει κανείς και ένα μικρό μέρος αποκτά πολύ πλούτο, έτσι και από την Αγία Γραφή. Και από μια μόνο μικρή λέξη της είναι δυνατό να αποκομίσουμε πολύ βαθιά και ισχυρά πνευματικά νοήματα και πλούτο, πού ξεπερνά κάθε περιγραφή.

Χρειάζεται να δείχνουμε πολλή επιμέλεια και πολλή αγρυπνία για να κατανοήσουμε το βαθύ περιεχόμενο των θείων Γραφών. Δεν είναι δυνατό με πρόχειρη και επιπόλαιη εξέταση να βρούμε το νόημά τους. Ούτε ενώ κοιμόμαστε να τις κατανοήσουμε. Για να καταλάβουμε τις Γραφές πρέπει να τις διερευνούμε με ακρίβεια. Αλλά και αυτό δεν είναι αρκετό. Είναι ανάγκη να προσευχόμαστε πολύ, για να έχουμε τον θειο φωτισμό. Με αυτόν θα κατορθώσουμε να εισχωρήσουμε λίγο στα άδυτα των θείων λόγων και να δούμε κάπως καθαρά τις θείες αλήθειες.

Από όλους γενικά τους λογισμούς που φέρνει ο πονηρός, λυτρώνει και σώζει την ψυχή η ανάγνωση των Γραφών κατά τρόπο θαυμαστό, όπως σώζεται από τη μέση της φωτιάς εκείνος που έπεσε από απροσεξία. Για τούτο και ο Δαβίδ, ο μεγάλος εκείνος προφήτης, επειδή γνώριζε την πολλή ωφέλεια, που παίρνει εκείνος που διαρκώς προσέχει και μελετά τις Γραφές και απολαμβάνει τα πλούσια διδάγματά τους, παρομοιάζει αυτόν με δένδρο καταπράσινο και θαλερότατο, το οποίο ποτέ δεν χάνει την δροσερότητά του, γιατί είναι φυτεμένο κοντά στα ρυάκια, στα οποία τρέχουν άφθονα και δροσερά νερά.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Συμβουλές πνευματικές γιά θάρρος καί προσευχή

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Ἔχεις ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε καλά. Ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει. Τὴν ἀπόφασή σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες; Ὅλες εἶναι ἀπὸ τὸν ἐχθρό. Ὅλες. Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ.

Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνει; Μήπως σκέφτεσαι νὰ φτιάξεις τὴ ζωή σου μόνη σου, μὲ τὶς δικές σου ἱκανότητες καὶ προσπάθειες; Ἂν πραγματικὰ αὐτὸ σκέφτεσαι, σὲ συμβουλεύω ν’ ἀλλάξεις ἀμέσως γνώμη, ἀλλιῶς δὲν θ’ ἀπαλλαγεῖς ἀπό τὴ σύγχυση καὶ τὴν ταραχή.

Ἐξέτασε πάλι τὸν ἑαυτό σου ἤ θυμήσου ὅ,τι σοῦ ἔχω ὑποδείξει καὶ ὅ,τι ἔχει συμβεῖ μέσα σου σ’ ὅλη τη διάρκεια τῆς ἀλληλογραφίας μας. Θυμήσου, ἐπίσης, ποιὰ ἦταν ἡ ἔκβαση τῶν προβληματισμῶν σου γιὰ τὴ ζωή. Τέλος, δῶσε στὴν αὐτοεξέτασή σου τέτοια κατεύθυνση, ὥστε νὰ καταλήξει σὲ μιά σταθερὴ ἀπόφαση ἀμετάκλητης ἐναποθέσεως τοῦ μέλλοντός σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.

Ἀφοῦ, λοιπόν, πάρεις αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, προσευχήσου στὸν Κύριο ὁλόθερμα. “Τὸ μέλλον μου”, πές Του, “τὸ ἀφήνω μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια Σου. “Ὅπως ξέρεις καὶ ὅπως θέλεις, Κύριε, κατεύθυνε τὴ ζωή μου, μ’ ὅλα τὰ ἀπρόοπτα καὶ μ’ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπὸ δῶ κι ἐμπρὸς δὲν θὰ μεριμνῶ καὶ δὲν θ’ ἀνησυχῶ πιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό μου. Μιὰ φροντίδα μόνο θὰ ἔχω, νὰ κάνω πάντα ὅ,τι εἶναι εὐάρεστο σ’ Ἐσένα”.

Ἔτσι νὰ Τοῦ μιλήσεις, ἀλλά καὶ ἔμπρακτα νὰ Τοῦ ἀποδείξεις ὅτι ἔχεις ὁλοκληρωτικὰ ἀφεθεῖ στὰ χέρια Του, ὅτι δὲν ἀνησυχεῖς γιὰ τίποτα, ὅτι ἀποδέχεσαι ἤρεμα καὶ ἀγόγγυστα ὁποιαδήποτε κατάσταση, εὐχάριστη ἡ δυσάρεστη, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἔχει παραχωρηθεῖ ἀπό τὴ θεία πρόνοια. Μοναδική σου μέριμνα ἂς εἶναι ἡ ἀκριβὴς τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ θεοῦ σὲ κάθε περίσταση.

Ὕστερ’ ἀπὸ μιά τέτοια ἐσωτερικὴ τοποθέτηση, ὅλες οἱ ἀνησυχίες σου θὰ ἐξανεμιστοῦν. Ἀνησυχεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου τώρα, καθὼς θέλεις ὅλες οἱ περιστάσεις νὰ συντείνουν στὴν ἐκπλήρωση τοῦ δικοῦ σου σκοποῦ. Καὶ ἐπειδή, φυσικά, ὅλα δὲν γίνονται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά σου, ταράζεσαι καὶ στενοχωριέσαι – “Αὐτὸ δὲν ἔγινε ἔτσι, ἐκεῖνο δὲν ἔγινε ἀλλιῶς”. Ἄν, ὅμως, ἀναθέσεις τὰ πάντα στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ δεχθεῖς πὼς ὅ,τι συμβαίνει προέρχεται ἀπ’ Αὐτὸν γιὰ τὸ καλό σου, τότε δὲν θ’ ἀνησυχεῖς πιά καθόλου. Θὰ κοιτᾶς μόνο γύρω σου, γιὰ νὰ δεῖς τί σοῦ στέλνει ὁ Θεός, καὶ θα ἐνεργεῖς σύμφωνα μ’ αὐτὸ ποὺ στέλνει.

Κάθε κατάσταση μπορεῖ νὰ ὑπαχθεῖ σὲ κάποια θεία ἐντολή. Νὰ ἐνεργεῖς, λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὴ σχετικὴ ἐντολή, ἐπιδιώκοντας τὴν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι τὴν ἱκανοποίηση τῶν δικῶν σου ἐπιθυμιῶν. Προσπάθησε νὰ καταλάβεις τί λέω καὶ ἀποφάσισε νὰ τὸ ἐφαρμόσεις. Δὲν θὰ τὸ κατορθώσεις, βέβαια, ἀπό τή μιά στιγμὴ στὴν ἄλλη. Χρειάζεται ἀγώνας γι’ αὐτό, ἀλλά καὶ προσευχή.

Ζητῶ ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ σὲ λυτρώσει ἀπὸ τὴν κατάθλιψη, ποὺ θεωρεῖς ἀφόρητη, ἀλλά μόνο ἂν αὐτὸ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ ἅγιο θέλημά Του καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία σου. Θὰ σὲ λυτρώσει, δίχως ἄλλο, στὴν ὥρα ποὺ πρέπει. Ὁπλίσου μὲ πίστη καὶ ὑπομονή. Βλέπουμε πόσο γρήγορα μεταβάλλονται οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς μας. Ὅλα ἀλλάζουν ἀκατάπαυστα. Ἔτσι θ’ ἀλλάξει καὶ ἡ ψυχική σου κατάσταση. Θὰ ἔρθει μία μέρα πού, ἀπαλλαγμένη πιὰ ἀπὸ τὸ πλάκωμα, θ’ ἀναπνέεις ἐλεύθερα καὶ θὰ φτεροκοπᾶς ὅπως ἡ πεταλούδα πάνω ἀπὸ τὰ λουλούδια. Πρέπει μόνο νὰ σηκώσεις μὲ ὑπομονὴ τὴν τωρινὴ δυσκολία γιὰ ὅσον καιρὸ παραχωρήσει ὁ Θεός.

Ὅταν ἡ νοικοκυρὰ βάλει μιά πίτα στὸ φοῦρνο, δὲν τὴ βγάζει ὥσπου νὰ βεβαιωθεῖ πὼς εἶναι ψημένη. Ὁ Νοικοκύρης τοῦ σύμπαντος σ’ ἔχει βάλει μέσα σ’ ἕνα φοῦρνο καὶ σὲ κρατάει ἐκεῖ ὥσπου νὰ ψηθεῖς. Κάνε ὑπομονή, λοιπόν, καὶ περίμενε. Δὲν θὰ μείνεις στὸ φοῦρνο οὒτ’ ἕνα λεπτὸ περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειάζεται. Μόλις εἶσαι ἕτοιμη, θὰ σὲ βγάλει ὁ Κύριος ἔξω. Ἄν, ὅμως, μόνη σου πεταχτεῖς ἔξω, θὰ εἶσαι σὰν τὴ μισοψημένη πίτα.

Πρέπει ἐπίσης νὰ σοῦ πῶ, ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴν πίστη μας, ὅποιος ὑπομένει ἀγόγγυστα τὶς δυσκολίες, πιστεύοντας ὅτι τὶς παραχωρεῖ ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό του, εἶναι ἰσότιμος μὲ τοὺς μάρτυρες. Αὐτὸ νὰ τὸ θυμᾶσαι πάντα, γιὰ νὰ παρηγοριέσαι.

Εἶναι ἀδύνατο νὰ ζήσεις χωρὶς συναισθήματα καὶ συγκινήσεις, ἀλλά δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ὑποκύπτεις σ’ αὐτά. Πρέπει νὰ τὰ συγκρατεῖς μὲ τὴ λογικὴ καὶ νὰ τοὺς δίνεις τὴ σωστὴ κατεύθυνση. Εἶσαι εὐαίσθητη καὶ εὐσυγκίνητη. Ἡ καρδιά σου ξεχειλίζει καὶ χύνεται μέσα στὸ κεφάλι σου.

Προσπάθησε ν’ ἀποκτήσεις αὐτοκυριαρχία. Σοῦ ἔχω γράψει ἤδη τί νὰ κάνεις: Νὰ σκέφτεσαι προκαταβολικὰ ποῦ βρίσκεται τὸ πιθανὸ ἐρέθισμα γιὰ κάθε συναίσθημα. Καί, ὅταν τὸ ἐντοπίζεις, νὰ εἶσαι σὲ ἐπιφυλακή, γιὰ ν’ ἀντιλαμβάνεσαι ὁποιαδήποτε συναισθηματικὴ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς, ἤ νὰ κρατᾶς τὴν καρδιά σου κάτω ἀπὸ τὸν σταθερὸ ἔλεγχο τοῦ νοῦ. Χρειάζεται ν’ ἀσκηθεῖς σ’ αὐτό. Μὲ τὴν ἐξάσκηση εἶναι δυνατὸ ν’ ἀποκτήσεις πλήρη αὐτοκυριαρχία.

Ὅλα πάντως προέρχονται ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ ἂς στρεφόμαστε σ’ Ἐκεῖνον μὲ τὴν προσευχή. Καὶ ὅμως, γράφεις ὅτι δὲν προσεύχεσαι. Τί εἶναι τοῦτο πάλι; Μήπως ἔγινες ἄθεη; Τί πάει νὰ πεῖ δὲν προσεύχεσαι; Μπορεῖ νὰ μὴ λὲς τὶς τυπικὲς προσευχές, ἀλλά ν’ ἀπευθύνεσαι στὸν Θεὸ μὲ δικά σου λόγια καὶ νὰ Τοῦ ζητᾶς βοήθεια. “Κοίτα, Κύριε, τί συμβαίνει μ’ ἐμένα. Ἐτοῦτο κι ἐκεῖνο… Δὲν μπορῶ νὰ τὰ βγάλω πέρα μόνη μου. Βοήθησέ με, πολυεύσπλαχνε!”. Νὰ Τοῦ μιλᾶς γιὰ κάθε σου ἀνάγκη, ἀκόμα καὶ τὴν πιὸ μικρή, καὶ νὰ Τὸν παρακαλᾶς γιὰ διαρκή ἐνίσχυση. Αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ πιὸ γνήσια.

Γιατί ἀκοῦς ἐκεῖνον πού σὲ ἀποτρέπει ἀπὸ τὴν προσευχή; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι κι αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ ἐχθροῦ; Ναί, ἀναμφίβολα εἶναι. Ψιθυρίζει στὸ αὐτί σου: “Μὴν προσεύχεσαι!”. Καὶ μερικὲς φορές, ἀφοῦ κυριαρχήσει σ’ ὁλόκληρο τὸ σῶμα σου, σὲ ρίχνει στὸ κρεβάτι καὶ σὲ ἀποκοιμίζει. Δικά του τεχνάσματα εἶναι ὅλα τοῦτα. Μὰ ἐνῶ ὁ πονηρὸς κάνει τὴ δουλειά του, πασχίζοντας νὰ σὲ ἀποσπάσει ἀπὸ τὸ καλό σου ἔργο, πρέπει κι ἐσύ νὰ κάνεις τὴ δική σου δουλειά, ἐπιμένοντας σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο ὥς τὸ τέλος.

Ὁπλίσου, ὅπως τόσες φορὲς σοῦ ἔχω πεῖ, μὲ θάρρος καὶ μὴν ἀκοῦς τὸν ἐχθρό. Καμιὰ προσοχὴ μὴ δίνεις στοὺς ψιθυρισμούς του. Καὶ ἐπιπλέον, θύμωσε! Θυμώνοντας ἐναντίον του, εἶναι σὰν νὰ τὸν χτυπᾶς κατάστηθα. Ἀμέσως γίνεται καπνός.

Σοῦ εὔχομαι μ’ ὅλη μου τὴν καρδιὰ νὰ βρεῖς τελικὰ τὴν εἰρήνη.

Ὁ Θεὸς βοηθός!

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Ο Εγωισμός

Μάς λέγουν οι πατέρες τής εκκλησίας ότι ρίζα κάθε αμαρτίας είναι o εγωϊσμός. Ο άγιος Γρηγόριος o Διάλογος τήν oνομάζει βασίλισσα όλων τών αμαρτιών.

Όσο πιό πολύ υπερηφανευόμαστε, όσο πιό πολύ κυνηγάμε τή δόξα καί τόν έπαινο καί τήν τιμή, τόσο πιό τιποτένιοι είμαστε ενώπιον τού Κυρίου, o oποίος «αντιτάσσεται στούς υπερήφανους, ενώ στούς ταπεινούς δίνει τή χάρη του» (Παροιμ. 3,34).

Ο εγωϊσμός είναι τό εμπόδιο όλων τών αγαθών καί η αιτία όλων τών παραπτωμάτων. Γιά τή θεραπεία τού εγωϊσμού παραχωρεί o Θεός καί πέφτομε σέ άλλες μεγάλες αμαρτίες, πράγμα πού δέν θά επέτρεπε o πάνσοφος Γιατρός τών ψυχών μας, άν αυτός δέν ήταν η χειρότερη απ’ όλες. Έτσι, όταν o βασιλιάς Δαβίδ καυχήθηκε – όπως δείχνουν τά λόγια του, «εγώ, βυθισμένος στά πλούσια υλικά αγαθά, είπα: «Δέν θά μετακινηθώ ποτέ από τούτη τήν ευτυχία»» (Ψαλμ. 29,7) – o Κύριος, γιά νά τόν θεραπεύσει, τόν άφησε κι’ έπεσε σέ μοιχεία καί φόνο. Όπως καί o άγιος Πέτρος υπερηφανεύτηκε όταν o Χριστός είπε στούς αποστόλους ότι όλοι θά χάσουν τήν εμπιστοσύνη τους σ’ Αυτόν καί θά διασκορπιστούν, κι’ εκείνος μέ αυτοπεποίθηση βεβαίωσε: «Κι’ άν όλοι χάσουν τήν εμπιστοσύνη τους σ’ Εσένα, εγώ όμως όχι» (Μαρκ. 14,29). Γιά τήν έπαρσή του εκείνη, o Κύριος παρεχώρησε νά Τόν αρνηθεί τρείς φορές, κι’ έτσι νά ταπεινωθεί, νά κλάψει καί νά μετανοήσει (Μαρκ. 14,66-72).

Αλλά καί τόσοι μεγάλοι ασκητές τής ερήμου, πού έδιωχναν από τούς ανθρώπους τά δαιμόνια, πού έκαναν σημεία καί τέρατα, έπεσαν μέ θεία παραχώρηση σέ βαριά παραπτώματα, ακόμα καί σέ φόνους καί σέ πορνείες, όπως διαβάζουμε στό Γεροντικό, στό Λαυσαϊκό, στά Συναξάρια καί σέ άλλα πατερικά βιβλία. Ακόμη καί συκοφαντίες καί δυστυχίες καί βάσανα πολλά βρίσκουν συχνά τόν άνθρωπο, ακόμα καί σωματικές αρρώστιες, γιά νά τόν λυτρώσουν από τήν έπαρση. Είναι σαφής η μαρτυρία τού αποστ. Παύλου: «Ο Θεός μού έδωσε ένα αγκάθι στό σώμα μου, έναν υπηρέτη τού σατανά νά μέ ταλαιπωρεί, ώστε νά μήν υπερηφανεύομαι» (Β’ Κορ. 12,7).

Τό γεγονός, λοιπόν, ότι o Θεός επιτρέπει νά βρούν τόν άνθρωπο τέτοιες συμφορές γιά νά τσακιστεί η σκληροτράχηλη υπερηφάνειά του, φανερώνει πώς αυτή είναι τό μεγαλύτερο, τό χειρότερο πάθος. Καί δέν είναι μόνο τό χειρότερο, μά καί τό πιό γερά ριζωμένο μέσα μας. Γι’ αυτό, όταν μέ αγώνα σκληρό καί μέ τή χάρη τού Θεού οι αρετές νικήσουν τίς κακίες καί διώξουν από τήν ψυχή όλα τά ελαττώματα, μόνο η υπερηφάνεια μένει ανυπότακτη καί επιμένει νά πολεμάει τόν άνθρωπο ως τό θάνατό του. Αυτό έπαθε o φαρισαίος εκείνος τής παραβολής, πού κατόρθωσε πολλές αρετές, καί έχοντας υπερήφανη πεποίθηση στήν ευσέβειά του, κατακρίθηκε o ταλαίπωρος (Λουκ. 18,9-19).

Αλλά γιατί, αλήθεια υπερηφανευόμαστε καί καμαρώνομε καί εξουθενώνομε τούς άλλους ανθρώπους, πού νομίζομε πώς είναι τάχα κατώτεροί μας; Γιά τή σοφία μας; Γιά τήν αρετή μας; Γιά τά πλούτη μας; Γιά τήν oμορφιά μας; Όλ’ αυτά όμως, καί όσα άλλα έχομε, δέν είναι παρά ευεργετήματα καί δώρα τού Θεού, γιά τά oποία θά δώσομε λόγο τήν ημέρα τής Κρίσεως. Όσο πιό χαρισματούχοι είμαστε, τόσο πιό αυστηρά θά κριθούμε. Έτσι, άν στή ζωή αυτή αξιωθήκαμε νά έχομε περισσότερα αγαθά από τούς άλλους ανθρώπους, αγαθά υλικά ή πνευματικά, oφείλουμε νά ταπεινωνόμαστε πιό πολύ καί νά ευγνωμονούμε τό Θεό πού μάς ευεργέτησε.

Μόνο οι αμαρτίες καί οι πτώσεις είναι δικές μας. Άν θέλομε γι’ αυτές νά καυχιώμαστε, δείχνομε τήν αφροσύνη καί τήν αγνωσία μας. Άν είμαστε όμως λογικοί άνθρωποι, θά βλέπομε τήν αναξιότητα καί τήν αθλιότητά μας, καί θά συντριβόμεθα ταπεινωμένοι.

Άς μήν ξεχνάμε επίσης, πώς o εγωϊστής όχι μόνο στήν άλλη ζωή κολάζεται, μά καί στήν παρούσα μισείται από τούς ανθρώπους. Γιατί δέν υπάρχει πιό αντιπαθητικός άνθρωπος απ’ αυτόν. Αλλά καί o ίδιος είναι συνεχώς ανήσυχος. Πασχίζει νά προβληθεί καί νά συγκεντρώνει επάνω του τήν προσοχή καί τό ενδιαφέρον τού κόσμου. Άν δέν τόν τιμήσουν, ταράζεται καί θλίβεται. Βρίσκεται συχνά σέ φιλονικίες και διαμάχες μέ τούς oμοίους του, πού ζηλεύουν o ένας τόν άλλο. Ζητάει όλο καί μεγαλύτερη δόξα. Αντίθετα τόν ταπεινό όλοι τόν αγαπούν, ακόμα κι’ άν έχει άλλα ελαττώματα. Αυτός νικάει τόν κακό μέ τήν υπομονή, τόν oργίλο μέ τήν πραότητα, τόν εγωϊστή μέ τήν ταπείνωση.

Ο Θεός υψώνει εκείνους πού ταπεινώνονται, όχι εκείνους πού ποθούν τά μεγαλεία. Ύψωσε τόν Ιακώβ πάνω από τόν Ησαύ (Γεν. 27-28), τόν Ιωσήφ πάνω από τούς αδελφούς του (Γεν. 37-41), τόν τελώνη πάνω από τόν Φαρισαίο (Λουκ. 18,14), τόν φτωχό Λάζαρο πάνω από τόν πλούσιο (Λουκ. 16,19-31). Κατεξοχήν όμως ύψωσε o Θεός Πατέρας τόν Μονογενή Υιό καί Λόγο Του, τόν Κύριό μας Ιησού Χριστό, πού ταπεινώθηκε εκούσια πιό πολύ από κάθε άνθρωπο. Θεός αθάνατος καί παντοδύναμος καί ανενδεής Εκείνος, καταδέχθηκε νά εναθρωπήσει μέ άκρα ταπείνωση, νά γεννηθεί σέ σπήλαιο, νά σπαργανωθεί σέ φάτνη αλόγων ζώων, νά ζήσει μέσα στή φτώχεια καί τήν αφάνεια, νά καταφρονηθεί, νά νίψει τά πόδια τών μαθητών Του, νά χλευαστεί, νά μαστιγωθεί, καί τελικά νά υποστεί, όντας oλότελα αθώος, τόν μαρτυρικό σταυρικό θάνατο, καί όλ’ αυτά γιά μάς τούς ένοχους καί αμαρτωλούς, γιά τή σωτηρία καί τή λύτρωσή μας.

Άς μιμηθούμε τόν Κύριό μας, νά μισήσουμε τόν εγωϊσμό καί νά ποθήσουμε τήν ταπείνωση. Νά επιδιώκομε τή συναναστροφή μέ ανθρώπους άσημους καί ταπεινούς, καί νά μή μεγαλοπιανόμαστε. Πάντοτε νά ζητάμε τήν τελευταία θέση. Στήν ενδυμασία, στή διατροφή, σ’ όλες τίς ανάγκες τού σώματος, νά αποφεύγομε τά περιττά καί εξεζητημένα. Μόνο τά απαραίτητα νά έχομε. Καί γενικά, όσο μπορούμε, νά μιμούμεθα πάντοτε τόν Κύριο, τήν Παναγία καί τούς αγίους, πού πολιτεύθηκαν μέ βαθειά ταπείνωση. Γιατί, όπως τά καρπερά δένδρα, όσο περισσότερο είναι φοφτωμένα μέ καρπούς, τόσο χαμηλότερα κλίνουν πρός τή γή τά κλωνάρια τους, έτσι καί οι πιστοί δούλοι τού Θεού, όσο αποκτούν τίς ευεργεσίες καί δωρεές Του, τόσο ταπεινώνονται, γνωρίζοντας πώς αυτό είναι τό χρέος τους, αφού o Κύριος είπε: «Όταν κάνετε όλα όσα σάς προστάξει o Θεός, νά λέτε: «Είμαστε ανάξιοι δούλοι κάναμε αυτό πού oφείλαμε νά κάνουμε».» (Λουκ. 17,10).

Άν η θεία μεγαλοσύνη ταπεινώθηκε τόσο, «μέχρι θανάτου» (Φιλ. 2,8) πώς τολμάει νά υψηλοφρονεί η ανθρώπινη αδυναμία; Ο Άβελ μάς δίδαξε τήν αθωότητα o Ενώχ τήν καθαρότητα o Νώε τήν μεγαλοψυχία καί τήν ελπίδα o Αβραάμ τήν υπακοή καί τή φιλοξενία o Ιακώβ τή μακροθυμία o Ιωσήφ τήν αγνεία o Μωϋσής τήν πραότητα o Ιώβ τήν υπομονή o Δαβίδ τήν αγάπη στούς εχθρούς o Ηλίας τόν ένθεον ζήλον καί o Υιός τού Θεού τήν ταπείνωση «Διδαχθείτε από τό δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος καί ταπεινός στήν καρδία, καί οι ψυχές σας θά βρούν ανάπαυση» (Ματθ. 11,29). Όλες τίς αρετές μάς τίς διδάσκει o Κύριος, σ’ αυτήν όμως μάς παρακινεί περισσότερο, γιατί είναι τό δοχείο, τό θησαυροφυλάκιο τών άλλων αρετών.

Περιοδικό Όσιος Νίκων

Πηγή: www.gerontas.com, vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Μακαρισμός των Χριστιανών

του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

α. Καλότυχοι εκείνοι, οπού δέχτηκαν το Χριστό, που σαν το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι τους, γιατί αυτοί έγιναν τέκνα του φωτός, πραγματικά, και της ημέρας.

β. Καλότυχοι εκείνοι οπού ντύθηκαν το φως του στη ζωή ετούτη, γιατί φορέσανε το ένδυμα του γάμου από τώρα κιόλας. Αυτοί δε θα δουν ποτέ τα χέρια ή τα πόδια τους δεμένα, κι ούτε θα γνωρίσουνε το πυρ το αιώνιο.

γ. Μακάριοι εκείνοι που αξιωθήκαν, φορώντας τούτο το κορμί ακόμη, να ιδούνε το Χριστό· μα τρισμακάριστοι εκείνοι που τον είδαν νοερά και τον προσκύνησαν πνευματικά, γιατί δε θα ιδούνε θάνατο εις τον αιώνα. Και μην αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό, βλέποντας πως και στα επίγεια πράγματα συμβαίνει το ίδιο: Όποιοι κατάδικοι αξιωθούν να ιδούν προσωπικά το βασιλιά λευτερώνονται απ’ τη θανατική ποινή αμέσως και τους χαρίζεται ή ζωή.

δ. Καλότυχοι εκείνοι, που εσθίουν το Χριστό την κάθε μέρα, με τέτοια θεωρία και γνώση, όπως ο προφήτης Ησαΐας τον άνθρακα γιατί, αυτοί θα καθαριστούν από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος.

ε. Καλότυχοι εκείνοι, οπού με το στόμα του νοός τους γεύονται την κάθε ώρα και στιγμή το άρρητο φως γιατί αυτοί θα περπατήσουν όλη τη ζωή τους « ως εν ήμερα ευσχημόνως » και όλο τον καιρό του βίου τους θα ζήσουν με χαρά και ευφροσύνη.

στ. Καλότυχοι εκείνοι, που γνώρισαν το φως του Κυρίου σαν τον ίδιο το Χριστό, από ετούτη τη ζωή ακόμη, γιατί αυτοί με παρρησία και χωρίς ντροπή θα παρουσιαστούν μπροστά του στη Δευτέρα Παρουσία.

ζ. Καλότυχοι εκείνοι, που πορεύονται όλο το βίο τους κάτω από το θείο φως του Χριστού· γιατί αυτοί θα είναι πάντοτε, και τώρα και στον μέλλοντα αιώνα, αδέλφια και συγκληρονόμοι του.

η. Καλότυχοι εκείνοι, όπου άναψαν από ετούτη τη ζωή το φως μέσ’ στην καρδιά τους και το κράτησαν άσβηστο· γιατί αυτοί βγαίνοντας από τούτη τη ζωή θα συναπαντήσουν το Νυμφίο ευχαριστημένοι και μ’ αναμμένες τις λαμπάδες τους θα μπουν μαζί του στο Νυμφώνα.

θ. Καλότυχοι εκείνοι, που δεν άφησαν να κυριέψει το μυαλό τους η ιδέα πως οι άνθρωποι δεν « πληροφορούνται » για τη σωτηρία τους όντας εν τη ζωή, αλλά στο θάνατο ή και μετά το θάνατο τους· γιατί αυτοί θ’ αγωνιστούνε από τώρα, πριν ειν’ αργά, να « πληροφορηθούν » τη σωτηρία τους.

ι. Καλότυχοι εκείνοι, που δεν αμφιβάλλουν για κανέν’ από τα όσα είπαμε πιο πάνω, κι ούτε σκεφτήκανε πως είναι κάτι ψεύτικο· γιατί αυτοί, κι αν ακόμη δεν απόχτησαν τίποτε από κείνα -πράγμα που δεν εύχομαι,- πάντως, θα βάλουν πολύ ζήλο και σπουδή να τ’ αποχτήσουν.

ια. Καλότυχοι εκείνοι, που ζητούν επίμονα να ’ρθούνε προς το φως, καταφρονώντας όλα τ’ άλλα· γιατί αυτοί, ακόμα κι αν -όντας εν τη ζωή της γης- δε φτάσουνε να μπούνε μες στο φως, ίσως μπορέσουν με καλές ελπίδες να ταξιδέψουν για την άλλη ζωή, κ’ εκεί, να μπουν – έστω και σε θέσεις των μετρίων- στη χώρα του φωτός.

ιβ. Καλότυχοι εκείνοι, όπου χύνουν πικρά δάκρυα για τις αμαρτίες τους· γιατί αυτούς θα τους αγκαλιάσει το φως και θα αλλάξει σε γλυκό το πικρό δάκρυ τους.

ιγ. Καλότυχοι εκείνοι, όπου δέχονται από το θείο φως το φωτισμό και βλέπουν την αδυναμία τους ως και τη φοβερή ασχήμια, με την οποία είναι ντυμένη η ψυχή τους· γιατί αυτοί θα χύνουν δάκρυ μετανοίας ακατάπαυστα και με τ’ αυλάκι ετούτο των δακρύων τους θα καθαρίζονται και θα λευκαίνονται μονάχοι τους.

ιδ. Καλότυχοι εκείνοι, όπου ζύγωσαν το θείο φως και μπήκαν μέσα σ’ αυτό γινόμενοι ολάκεροι όπως το φως, κ’ έγιναν μ’ εκείνο μια ουσία, ένα σώμα· γιατί αυτοί έβγαλαν σίγουρα την ακάθαρτη στολή τους, που φορούσαν μέχρι τώρα, από πάνω τους και δε θα χύσουνε πια δάκρυα πικρά.

ιε. Καλότυχοι εκείνοι, όπου βλέπουνε το ένδυμα τους ωσάν το Χριστό να λάμπει· γιατί αυτοί θα γεμίζουνε την κάθε ώρα και στιγμή από ανέκφραστη χαρά και μέσα σε κάποιαν απορία και έκπληξη, θα δακρύζουν γλυκύτατα, γνωρίζοντας τον εαυτό τους από τώρα κιόλας γιό και συμμέτοχο της αναστάσεως.

ιστ. Καλότυχοι εκείνοι, όπου έχουν άγρυπνο το νοερό τους οφθαλμό και πάντα ολάνοιχτο, και βλέπουνε το θείο φως σε κάθε προσευχή τους, συνομιλώντας μ’ αυτό στόμα με στόμα. Γιατί αυτοί έγιναν πια ισότιμοι με τους αγγέλους- κι αν και μου φαίνεται λιγάκι τολμηρό, για να το πω- και, μάλιστα, έγιναν ή θα γίνουνε ανώτεροι ακόμη κι από τους αγγέλους· γιατί, ενώ οι άγγελοι τον υμνούν, ετούτοι συνομιλούν με το Θεό. Κι αν έφτασαν σε τούτο το σημείο τελειότητας και προχωρούν ολοένα, όντας ακόμα στον επίγειο βίο τους και με τα δεσμά της φθαρτής σάρκας τους σφιχτά δεμένοι, τι λογής δόξα θα γνωρίσουν υστερ’ από την ανάσταση, όταν ντυθούν το πνευματικό και άφθαρτο εκείνο σώμα; Κι οπωσδήποτε θα γίνουν όχι μονάχα ισότιμοι με τους αγγέλους, αλλά θα γίνουν όμοιοι και με τον Κύριο και Δεσπότη των αγγέλων, το Χριστό, καθώς είναι γραμμένο: «οίδαμεν, λέγει, ότι όταν αποκαλυφθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα» (Α’ Ιωάν. γ’ 2).

ιζ. Καλότυχος ο χριστιανός εκείνος, όπου με την προσευχή του στέκεται μπροστά στον ίδιο το Θεό, βλέποντάς τον και βλεπόμενος απ’ το Θεό, κ’ αισθανόμενος τον εαυτό του έξω απ’ τον κόσμο ετούτο και μέσα στο Θεό μονάχο, μην έχοντας τη δύναμη να ξεχωρίσει αν βρίσκεται « εν σώματι, είτε εκτός του σώματος », γιατί αυτός θ’ ακούσει « άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι » (Β’ Κορ. ιβ’ 2- 4) και θα ιδεί «α οφθαλμός ουκ είδε, ουδέ ους ήκουσεν, ουδέ επί καρδίαν άνθρωπου σαρκίνην ανέβη » (Α’ Κορ. β’ 9).

ιη. Καλότυχος εκείνος, όπου αντικρύσει μέσα του το φως του Κόσμου, την ίδια τη μορφή του Χριστού γιατί αυτός μπορεί να λογαριαστεί σαν την Παναγία, τη Μητέρα του Χριστού, έχοντας μέσα του τον ίδιο το Χριστό σαν βρέφος, όπως Εκείνος με τ’ αληθινόλαλό του στόμα το βεβαίωσε, λέγοντας : « Μήτηρ μου και αδελφοί και φίλοι ούτοι είσι ». Ποιοί, δηλαδή; « Οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και ποιούντες αυτόν» (Λουκ. η’ 21 ). Έτσι, εκείνοι που δεν τηρούν τις εντολές του Θεού αποξενώνουν θεληματικά τον εαυτό τους απ’ τη χάρη εκείνη, που αναφέραμε πριν λίγο, γιατί τούτο το πράγμα, ήταν, είναι και θα είναι πάντα δυνατό να κατορθωθεί. Και ξέρουμε, πως έχει γίνει, στις μέρες μας και θα γίνεται και στο μέλλον, με όλους τους Χριστιανούς, που τηρούν τις εντολές και τα προστάγματα του Θεού.

Απόδοση : Π. Β. ΠΑΣΧΟΥ

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Διδαχές π. Παϊσίου Μέρος 1ο - 5ο







Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Καλή Χρονιά, γεμάτη Χριστό

Άλλαξε η πολυπόθητη για τους περισσότερους χρονιά.

Βρισκόμαστε πλέον στο έτος 2010

Και τι έγινε που άλλαξε;
Άλλαξε και η ζωή μας απότομα;
Ένας αριθμός άλλαξε και τίποτε παραπάνω.
Πανηγύρια και χαρές, γλέντια και φαγοπότια,έξοδα εδώ και εκεί.
Άλλοι πυροβολάνε να ''διώξουν'' την παλιά χρονιά όπως λένε.
Άλλοι ξημεροβραδιάζονται στις πράσινες τσόχες για το ''καλό της χρονιάς''

Μάλλον χάσαμε την ουσία του χρόνου.
Πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό που μας αξίωσε να ζήσουμε για ακόμη μια μέρα, πρέπει να ζητάμε χρόνο για να μετανοήσουμε, να κάνουμε έργα σωστά και χριστιανικά.

Τι να τα κάνουμε τα ''χρόνια πολλά'' αν τα χρόνια αυτά δεν είναι χρόνια Χριστιανικά αλλά χρόνια υλιστικά, χρόνια προσκολλημένα στα γήινα;

Κάθε μέρα που περνάει δεν πρόκειται να ξανάρθει, έχουμε τις ευκαιρίες και τις αφήνουμε να περνάνε.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος, και πρέπει να σκεφτόμαστε τα ουράνια και όχι τα επίγεια.

Ευχόμαστε λοιπόν σε όσους πιστεύουν ότι ο Χριστός, είναι ο σωτήρας των ψυχών μας, καλή χρονιά γεμάτη φώτιση και καλή μετάνοια.

Πηγή: dieyxontonagion.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
 
Related Posts with Thumbnails