Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Διδαχές Αγνώστων Πατέρων Μέρος 1ο - 5ο






Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Χριστός Εγεννήθη!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ!!!

Ευχόμαστε σε όλους η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ημών και Υμών Ιησού Χριστού να φωτίζει και να καθοδηγεί την ζωή και τα έργα μας.


Χριστός Εγεννήθη , Δοξάσατε!!!


Δόξα τω Θεώ

Πηγή: dieyxontonagion.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

H1N1 και παγκόσμια αφύπνιση (ελληνικοί υπότιτλοι)


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Η συνωμοσία της υπερθέρμανσης - Μέρος 1ο - 3ο




Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Έρχονται δύσκολα χρόνια

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν. Εγώ χαίρομαι που απειλούν μερικοί να με ξεκάνουν, επειδή μιλώ και τους χαλώ τα σχέδια. Όταν αργά το βράδυ ακούω στο Καλύβι να πηδούν μέσα από τον φράχτη, χτυπάει γλυκά η καρδιά μου. Αλλά όταν φωνάζουν: “Ήρθε τηλεγράφημα, να κάνης προσευχή για τον τάδε άρρωστο”, λέω: “Αυτό ήταν; Πάει και αυτή η ευκαιρία!…” Όχι ότι βαρέθηκα την ζωή μου, αλλά το χαίρομαι. Να χαιρώμαστε που μας δίνεται αυτή η ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος μισθός.

Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν εν αμύνη κανείς και πήγαινε να αγωνισθή, να πολεμήση, για να υπερασπιστή την Πατρίδα του, το έθνος του. Τώρα δεν πάμε να υπερασπίσουμε την Πατρίδα μας ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας ή να μη μας πάρουν την αδελφή μας και μας ατιμάσουν, ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στην Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι (13). Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.

Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.

Αμήν.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Ζήτησα από το Θεό…

Να μου δώσει δύναμη…

Κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα σοφία…

Κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα οικονομική άνεση…

Κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να εργάζομαι.

Του ζήτησα θάρρος…

Κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα αγάπη…

Κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα χάρες…

Κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ’ ότι ζήτησα δεν πήρα τίποτα – τίποτε απ’ αυτά που ήθελα.

Πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε !!!

Θεέ μου σ΄ Ευχαριστώ !..

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου


Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,

Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Διδαχές Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου 1ο - 5ο






Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Κλιματολογικό σκάνδαλο (climategate) Μέρος 1ο - 3ο




Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

O Φόρος διοξειδίου (η εξαπάτηση)


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή!

"Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.

"Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή.

Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ" :

1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.

2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.

3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.

4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.

5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.

6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να διαφωνείς.

7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.

8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει !

9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.

10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.

11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.

12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.

13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.

14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.

15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.

16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.

17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.

18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.

19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.

20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.

21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.

22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.

23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!

24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.

25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".

26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.

27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.

28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.

29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.

30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.

31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.

32. Πίστευε στα θαύματα.

33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.

34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.

35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.

36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.

37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.

38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.

39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.

40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.

41. Τα καλύτερα έπονται.

42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.

43. Ενέδωσε.

44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.


(Regina Brett)

Πηγή: odevontas.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Nick Vujicic

Μακάρι να είχαμε την θέληση και την Δύναμη που έχει ο Νικόλαος (Nick Vujicic).

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Θάνατος – Αιωνιότητα

Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Στα σοβαρά ετοιμάζεσθε ν’ αναχωρήσετε; Δεν το πιστεύω, θα υποφέρετε, νομίζω, λίγο και μετά θα σηκωθείτε υγιής.

Θα έλθει φυσικά και για μας η ώρα του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς ν’ αποφύγει. Άλλος χθες, άλλος σήμερα, άλλος αύριο, όλοι αναχωρούμε για την αιώνια ζωή. Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πώς φεύγει κανείς. Ετοιμασθήκατε καθόλου;

Αλλιώς κανείς αντικρίζει τον θάνατο από μακρυά και αλλιώς από κοντά. Ο υγιής και ακμαίος δυσκολεύεται να εννοήσει των εαυτό του στα πρόθυρα της άλλης ζωής. Ο θάνατος είναι μεγάλο μυστήριο για όλους. Φωτίζεται αρκετά με την πίστη στον Χριστό, παραμένει όμως βασικά σαν μυστήριο. Δεν υπάρχει λόγος να θλιβόμαστε με ανώφελους φόβους. Ο ίδιος ο Κύριος πέθανε (κατά την ανθρωπινή Του φύση) και πέρασε τω κατώφλι του θανάτου. Έτσι έκανε ευκολότερη την διάβαση αυτή για μας. Βαδίζοντας κι εμείς στα ίχνη Του ας μη φοβηθούμε, διότι μαζί Του θα βρεθούμε στην αιώνια μακαριότητα».

«Ου ώρες ζωής του καθενός είναι μετρημένες. Μακάριος εκείνος που διαρκώς περιμένει την ώρα του θανάτου και καθημερινά ετοιμάζεται.

Ποιος είναι ικανός να πει: «Εάν γάρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι σύ μετ.’ εμού ει»; (Ψαλμ. 22, 4). Εκείνος που στην ζωή του κοπίασε και κοπιάζει να ευαρεστήσει τον Κύριο. Γι’ αυτόν ο θάνατος είναι μια μετάβαση σε άλλη περιοχή γεμάτη παρηγοριά. Εκεί θα μπορεί να ψάλλει: «Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου, αι παρακλήσεις σου εύφραναν την ψυχήν μου» (Ψαλμ. 93, 19).

Βέβαια το πλησίασμα του θανάτου ίσως δημιουργεί κάποιο φόβο. Ας έχετε όμως θάρρος. Ο Κύριος νίκησε τον θάνατο. Αυτός θ’ αναδείξει νικητή και κάθε πιστό.

Ο εχθρός θα κάνει την τελευταία επίθεση του. Ο πιστός που ετοιμάσθηκε, δεν θα δειλιάσει, αλλά θα παραδώσει τον εαυτό του στον Κύριο. Άγγελοι θα πλησιάσουν και θ’ απομακρύνουν κάθε δαιμονική επήρεια. Δεν βαδίζουμε προς το άγνωστο και η ελπίδα μας δεν θα μας πλανέψει.

Εάν πραγματικά ήλθε η ώρα ν’ αναχωρήσετε και εάν αξιωθείτε να εισέλθετε στην βασιλεία των ουρανών, προσευχηθείτε και για μας να μας χαρίσει ο Κύριος μετάνοια και διόρθωση. Η ευλογία του Θεού μαζί σας».

«Βαθειά θλίψη επικρατεί όταν κάποιος πεθαίνει. Αλλά τί είναι ο θάνατος; Είναι η μετάβαση από την μια μορφή ζωής στην άλλη, όπως το πέρασμα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Η Άννα σας λοιπόν ζει. Ζει σε μια άλλη κατάσταση. Θυμάται τον αγαπητό της Ν., τα παιδιά της και τους υπολοίπους συγγενείς. Τους βλέπει και θλίβεται με τον πόνο τους.

Θα είχε νόημα η μεγάλη θλίψη, εάν αντιμετώπιζε τον θάνατο ανέτοιμη. Εφ’ όσον όμως κοινωνούσε και εξαγνιζόταν με την εξομολόγηση, θα ζει τώρα την μακάρια ζωή. Και αν δεν κατόρθωσε να κοινωνήσει στο τέλος της επιγείου ζωής, και αυτό μη σας στενοχωρεί, θυμηθείτε τις συχνές προηγούμενες θ. Μεταλήψεις. Παρηγορηθείτε με την σκέψη ότι αμείβεται τώρα, γιατί ήταν ένα πιστό τέκνο της Εκκλησίας, του άφθαρτου αυτού σώματος του Χρίστου».

«Δεν θλίβομαι για τους νεκρούς όταν είμαι βαθειά πεπεισμένος ότι σώθηκαν και βρίσκονται κοντά στον Θεό. Γιατί να λυπάμαι όταν αυτοί χαίρονται; Εάν αυτοί μας βλέπουν, (και ασφαλώς μας βλέπουν), δεν θα τους είναι δυσάρεστα τα δάκρυα μας;

Θα πω καλύτερα κλαίμε για τον εαυτό μας, επειδή τους χάσαμε. Και αυτό δεν είναι σωστό. Διότι δεν παύουν να είναι κοντά μας και να μας ευεργετούν, όχι βέβαια ορατά. Τώρα μάλιστα είναι ακόμα περισσότερο κοντά μας, διότι σαν άϋλες υπάρξεις δεν περιορίζονται από τον χώρο.

Φιλοσοφώντας έτσι την υπόθεση του θανάτου δεν κλαίω και δεν θρηνώ για τους νεκρούς που βρίσκονται στον ουρανό».

«Το περιβάλλον σας βοηθά να σκέπτεστε την αιωνιότητα, που αρχίζει με το τέλος της επιγείου ζωής. Μπορείτε όμως και οπουδήποτε άλλου ν’ ασχολείσθε με την πνευματική αυτή εργασία. Ενώστε τον νου και την καρδιά με την ενθύμηση της αιωνιότητας και με το πρίσμα της να βλέπετε κάθε εφήμερο γεγονός.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην πνευματική ζωή. Είναι αποτέλεσμα μιας βαθειάς πίστεως στην πρόνοια και στην αγάπη Του.

Αληθινή ζωή δεν είναι αυτή που ζούμε εδώ στην γη, αλλά εκείνη που θα ζήσουμε στον ουρανό. Εάν αυτή εδώ ήταν η αληθινή ζωή, τότε δεν θα πεθαίναμε. Εδώ στην γη προετοιμαζόμαστε για τον ουρανό, όπου δεν θα υπάρχει η κοσμική τάξη των πραγμάτων, αλλά η αγγελική »

«Με ρωτάτε, πως να μνημονεύετε τους γονείς σας που πέθαναν αιρετικοί. Στην ατομική σας προσευχή να τους μνημονεύετε αναθέτοντας τους στο απέραντο έλεος του Θεού. Στον ναό όμως μην τους μνημονεύετε. Η Εκκλησία προσεύχεται για την σωτηρία των τέκνων της και την επιστροφή των πλανεμένων. Είναι ο ζωντανός κρίκος όλων των πιστών (ζώντων και νεκρών), που αποτελούν ένα σώμα με κεφαλή τον Χριστό. Οι άπιστοι (ζώντες και νεκροί) δεν συμμετέχουν σ’ αυτό το σώμα.

Όσοι πεθαίνουν αιρετικοί, μοιάζουν μ’ όσους αυτοκτονούν. Η Εκκλησία δεν προσεύχεται γι’ αυτούς, διότι πεθαίνουν με θανάσιμο αμάρτημα. Είναι πικρές για σας οι αλήθειες αυτές. Μπορείτε όμως να ελπίζετε στο απεριόριστο έλεος του Θεού και να το επικαλείσθε στις ατομικές σας προσευχές.

Οι ψυχές των αμετανόητων νεκρών περνούν από την μερική κρίση κατά την οποία καθορίζεται η μελλοντική τιμωρία, που θα έχουν μετά την τελική κρίση. Μέχρι τότε περιμένουν την φοβερή εκείνη ώρα με την πρόγευση τής αιωνίου κολάσεως».

«Επιτρέψτε μου να σας θέσω ένα πρόβλημα, για να το λύσετε: Ποιά είναι η καλή απολογία που πρέπει να δώσουμε ενώπιον του φοβερού βήματος του Κριτού κατά την δευτέρα παρουσία;

Όταν το λύσετε γράψτε μου. Δεν σας ορίζω χρόνο, έστω κι όν σ’ όλη σας την ζωή αναζητάτε την λύση. Μόνο μην αφήσετε ποτέ ούτε μια ημέρα να περάσει χωρίς να το σκεφτείτε. Κι αν αυτό είναι λίγο, τότε μην αφήσετε ούτε μία ώρα χωρίς να σκεφτείτε το πρόβλημα που σας θέτω».

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Τι είναι εγκράτεια;

α’. Μερικοί αδελφοί της Σκήτης, ήθελαν να ρωτήσουν για πνευματικά θέματα κάποιον Γέροντα, και είπαν να επισκεφθούν τον αββά Αντώνιο. Μπαίνοντας στο πλοίο για να πάνε σ’ εκείνον, βρήκαν κ’ έναν άλλο γέροντα που πήγαινε στον ίδιο προορισμό, και τον οποίο δεν γνώριζαν οι αδελφοί. Κ’ εκεί που καθότανε στο πλοίο, ταξιδεύοντας, μιλούσαν μεταξύ τους για διάφορα θέματα από τους λόγους των άγιων Πατέρων και από την Αγία Γραφή, αλλά ο λόγος τους περνούσε συχνά και από τα εργόχειρα τους. Ωστόσο, ο γέροντας που συνταξίδευε μαζί τους σιωπούσε και δεν έλεγε τίποτε.

Όταν το πλοίο έφτασε στην όχθη και πλεύρισε να κατέβουν οι αδελφοί, βρέθηκε να πηγαίνει και ο σιωπηλός γέροντας προς τον άγιο Αντώνιο. Κι’όταν έφτασαν κοντά του, λέγει στους μοναχούς ο αββάς Αντώνιος:

- Είχατε καλή συντροφιά, ταξιδεύοντας με τούτον τον γέροντα.

Και γυρνώντας μετά προς τον γέροντα, του λέει:

- Βρήκες καλούς αδελφούς για συντροφιά σου, αββά. Τότε του λέει ο σιωπηλός γέροντας:

- Είναι μεν καλοί, άγιε Γέροντα, αλλά η αυλή τους δεν έχει πόρτα. Όποιος θέλει, μπορεί να μπει στο στάλο τους και να λύσει τον όνο τους και να τον πάρει…

Αυτό το είπε ο γέροντας, διότι ό,τι τους ερχόταν στο στόμα το έλεγαν δίχως να σκεφτούν.

β΄. Άλλοτε πάλι, ο ίδιος Γέροντας είπε:

Αν θυμηθεί ο άνθρωπος εκείνον το λόγο που έχει γραφεί, ότι δηλαδή με βάση τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς, θα προτιμήσει περισσότερο να σιωπά, παρά να ομιλεί.

γ΄. Ένας γέροντας μας διηγήθηκε για τον αββά Ποιμένα και τους αδελφούς του, που ασκήτευαν στην Αίγυπτο, κ’ ενώ η μητέρα τους επιθυμούσε πολύ να τους ιδεί, δεν μπορούσε. Τότε, η μάνα τους παραφύλαξε μια μέρα που πήγαιναν τα παιδιά της στην εκκλησία και προσπάθησε να τους συναντήσει. Εκείνοι, ωστόσο, μόλις την είδαν από μακρυά, γύρισαν αμέσως κ’ έκλεισαν τη θύρα πίσω τους, καταπρόσωπο της μητέρας τους. Και τότε, εκείνη κάθησε μπρος στη θύρα τους κράζοντας, με δάκρυα στα μάτια και πολύ πόνο:

-Αγαπημένα μου παιδιά, θέλω να σας ιδώ μονάχα!

-Την άκουσε και ο αββάς Αννούβ, και λέει στον αββά Ποιμένα:

- Τί θα κάνουμε, Γέροντα, με τούτη τη γριά, που κλαίει έξω από τη θύρα;

Κ’ εκείνος, στέκοντας μέσ’ από την πόρτα και ακούγοντάς την να κλαίει και να θρηνεί, της λέει:

- Γιατί, γριούλα μου, ξεφωνίζεις έτσι;

Κ’ εκείνη, μόλις άκουσε τη φωνή του, άρχισε να κράζει πιο δυνατά και να κλαίει, λέγοντας:

- Θέλω να σας ιδώ, παιδιά μου. Τί το παράλογο υπάρχει στο να σας ιδώ; Μήπως δεν είμαι η μητέρα σας; Μήπως εγώ δεν σας βύζαξα στο στήθος μου; Όλο μου το κορμί είναι γερασμένο πια, και καθώς άκουσα τη φωνή σας ένοιωσα μια ταραχή.

Τότε της λέγει από μέσα ο Γέροντας:

- Εδώ θέλεις να μας ιδείς, ή στον άλλο κόσμο;

Και η γριούλα τον ρωτά:

- Κι αν δεν σας ιδώ έδώ, τέκνο μου, θα σας ιδώ εκεί;

Κ’ εκείνος της αποκρίνεται:

- Εάν βιάσεις τον εαυτό σου να μη μας ιδείς έδώ, θα μας ιδείς εκεί οπωσδήποτε.

Έφυγε, λοιπόν, η γριούλα χαρούμενη, λέγοντας:

Αφού πράγματι θα σας ιδώ εκεί, δεν θέλω να σας ιδώ έδώ.

δ΄. Ένας μοναχός ερώτησε κάποιον Γέροντα:

- Πώς γίνεται και η ψυχή μου ρέπει συνέχεια προς τους ακάθαρτους λογισμούς;

Και ο Γέροντας του απαντά:

- Η ψυχή του ανθρώπου επιθυμεί πάντοτε τα πάθη, αλλά το πνεύμα του Θεού ειν’ εκείνο που τη συγκρατεί. Πρέπει, λοιπόν, να κλαίμε για τις αμαρτίες μας και τούς ακάθαρτους λογισμούς. Είδες τη Μαρία, όταν έσκυψε στον τάφο και έκλαψε, τότε της μίλησε ο Κύριος (Ίω. κ’ 11 εξ.). Αυτό θα συμβαίνει και με την ψυχή που πενθεί και κλαίει για τις αμαρτίες της.

(Π. Β. Πάσχου Ο Πόλεμος των πειρασμών, Εκδ. Ακρίτας, 2006. αποσπάσματα)

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Μείωση του πληθυσμού και η σύνδεση του εμβολίου (ευγονική) {με ελληνικούς υπότιτλους}


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Επικίνδυνα Εμβόλια - Γρίπη Χοίρων


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δρ Χάμερ Νέα Γερμανική Ιατρική (Νέα Ιατρική)


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Η αγωγή της υπακοής

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για την ύψιστη σημασία της υπακοής στη ζωή των ανθρώπων γενικώς, αλλά πόσο σπουδαία είναι στην αγωγή των παιδιών, το γνωρίζουν όλοι οι γονείς. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι όποιος κατόρθωσε να μάθει στα παιδιά του την υπακοή, έλυσε το πρόβλημα της αγωγής.

Δεν θα ομιλήσω για την σημασία της υπακοής, θα υποδείξω μόνο στους γονείς τον πιο απλό κι’ ασφαλή τρόπο αγωγής, ώστε να γίνουν σύντομα τα παιδιά τους υπάκουα παιδιά. Αυτά, νομίζω, είναι που ενδιαφέρει κυρίως τους πατέρες και τις μητέρες.

Πρώτ’ απ’ όλα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι η υπακοή είναι τέτοιο «φυτό» που δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει σε κάθε σπίτι. Ευδοκιμεί μόνο εκεί που το έδαφος είναι κατάλληλο. Όμως, με θλίψη διαπιστώνουμε όλοι ότι σε πολλές οικογένειες τίποτα δεν ευνοεί την αγωγή της υπακοής στα παιδιά. Τέτοιες είναι οι οικογένειες στις οποίες κυριαρχεί το λεγόμενο «φιλελεύθερο πνεύμα», η ασέβεια προς τους θείους και ανθρώπινους νόμους, το κλίμα εκείνο, στο οποίο δεν αναγνωρίζεται καμία αυθεντία, και τότε μόνον καταφεύγουν οι άνθρωποι στον θείο ή ανθρώπινο νόμο, όταν μόνον έτσι μπορούν να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους. Όταν οι γονείς είναι δηλητηριασμένοι μ’ ένα τέτοιο πνεύμα, είναι αδύνατον να ασκηθεί η αγωγή της υπακοής.

Όποιος θέλει να έχει υπάκουα παιδιά, πρέπει ο ίδιος να σέβεται κάθε αναγνωρισμένη αυθεντία, κάθε αρχή και νόμο. Τέτοιες αυθεντίες είναι, ο Θεός, η Εκκλησία, και η κρατική αρχή. Τέτοιοι νόμοι είναι οι νόμοι του Θεού και της Εκκλησίας και οι νόμοι της πολιτείας. Σεβόμαστε όμως αρκετά τις αυθεντίες αυτές;

Σε μερικές οικογένειες ο Θεός είναι το τελευταίο πρόσωπο στο οποίο δίνεται σημασία. Γι’ Αυτόν μιλούν μόνο ύστερα από την ανάγνωση κάποιου βιβλίου όπου εκθειάζεται η απιστία ή η άρνηση κάποιας αποκεκαλυμμένης αλήθειας της πίστεως μας. Στα βιβλία αυτά η πίστη στον ζώντα και προσωπικό Θεό θεωρείται κάτι σαν παραμύθι, κατάλληλο μόνο για γριές γυναίκες.

Πολλοί δεν σκέπτονται καθόλου τις υποχρεώσεις τους προς το Θεό, ενώ όποιος ευσυνείδητα τις εκπληρώνει ελάχιστα προκαλεί το ενδιαφέρον. Όλα αυτά το παιδί τα βλέπει και τα ακούει. Τί συμπέρασμα θα βγάλει; Εύκολα μπορούμε να μαντέψουμε: «Εάν ο πατέρας μου, σκεφθεί το παιδί, δεν τιμά τον Θεό, δεν υπακούει στον Θεό, μπορώ κι’ εγώ να μην τιμώ και να μην ακούω τον πατέρα μου: Εάν ο Θεός και οι εντολές του είναι μύθοι, τότε και η πέμπτη εντολή είναι κι’ αυτή μύθος. Επομένως οι γονείς δεν έχουν καμία σημασία για μένα».

Αλλ’ ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να καλλιεργηθεί η υπακοή στα παιδιά. Πώς θα την καλλιεργήσουμε;

Η υπακοή, στην ουσία, είναι η υποταγή της θελήσεως μας στη θέληση του άλλου. Αλλά, για να υποτάξω τη θέλησή μου στη θέληση του άλλου, πρέπει να σέβομαι εκείνον, ενώπιον του οποίου θα καμφθεί η θέλησή μου, πρέπει να τον αγαπώ για να μπορώ να τον ακολουθήσω.

Η ισχυρότερη δύναμη της ψυχής είναι η θέληση! Αυτή κυριαρχεί πάνω σ’ όλες τις ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου· αυτό που θέλουμε, αυτό και σκεπτόμαστε, λέμε, κάνουμε. Ο Θεός μας έδωσε την ψυχική αυτή δύναμη για να θέλουμε και να πράττουμε μόνο το καλό, να μισούμε δε και να αποστρεφόμαστε το κακό. Αλλά η θέληση μας αδυνάτισε, εξ αιτίας της αμαρτίας, και κλίνει περισσότερο προς το κακό. Αν και γνωρίζουμε το καλό, δεν έχουμε τη δύναμη ούτε να το θέλουμε με σταθερότητα και ούτε και να το πράττουμε. «Ου γαρ ο θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ’ ο ου θέλω κακόν τούτο πράσσω». (Ρωμ. ζ’ 19).

Η εξασθένηση αυτή της καλής θελήσεως είναι αποτέλεσμα της προπατορικής αμαρτίας όπως και η ιδιοτροπία και το πείσμα, που πρέπει από την παιδική ηλικία να δαμασθούν και να ξεριζωθούν.

Το κλήμα φέρνει πολλούς και γλυκείς καρπούς όχι όταν το αφήνουν να αναπτύσσεται όπως αυτό θέλει, αλλά όταν το κλαδεύουν και το δένουν στον πάσσαλο. Ό,τι συμβαίνει με το κλάδεμα και το δέσιμο του κλήματος, το ίδιο αποτέλεσμα φέρνει η πειθαρχία, και η χαλιναγώγηση της ιδιοτροπίας και του πείσματος στο παιδί, δίνει τους γλυκείς καρπούς της υπακοής.

Αλλά για να απολαύσετε τους γλυκείς αυτούς καρπούς από τα παιδιά σας, σημειώστε τους κανόνες που πρέπει να ακολουθήσετε:

Μην επιτρέπετε πείσματα και ιδιοτροπίες στα παιδιά σας όσο μικρά κι’ αν είναι, αν θέλετε να γίνουν υπάκουα. Αυτό όμως δεν σημαίνει να περιορίσετε τελείως την ελευθερία της βουλήσεως του παιδιού. Το παιδί μπορεί να απαιτήσει κάτι που δικαιούται, και τότε εσείς, ολοπρόθυμα, θα ικανοποιήσετε την επιθυμία του. Εάν το παιδί, στην κατάλληλη ώρα, ζητήσει τροφή γιατί πεινά, σεις πρέπει να ικανοποιήσετε την επιθυμία του. Αν αρνηθείτε θα είναι σκληρό και άσπλαχνο. Ζητά το παιδί κάποιο πράγμα απαραίτητο για το σχολείο; Πρέπει να ικανοποιήσουμε το αίτημά του, γιατί, αλλιώς, το σπρώχνουμε να αποκτήσει αυτό που θέλει με απρεπή τρόπο. Είναι τελείως διαφορετική περίπτωση όταν το παιδί ζητά κάτι μη επιτρεπτό, σ’ αυτό πρέπει ν’ αρνηθείτε, αδιαφορώντας για τα δάκρυα.

Ποτέ μη δίνετε σημασία στα καπρίτσια των παιδιών. Όποιος μια φορά φάνηκε ελαστικός, θα είναι πάντοτε δούλος της ιδιοτροπίας του παιδιού του.

Στην προσπάθεια να δαμάσουν το πείσμα και την ιδιοτροπία των παιδιών οι γονείς πρέπει να ενεργούν από συμφώνου. Να μη γκρεμίζει ο ένας, αυτό που κτίζει ο άλλος. Ποτέ το παιδί δεν γίνεται τόσο ιδιότροπο, όσο όταν ο ένας από τους γονείς επιτρέπει αυτό που ο άλλος το απαγορεύει. Έρχεται π.χ. το παιδί με κλάματα στη μητέρα και παραπονείται ότι ο πατέρας δεν του έδωσε κάτι που ζήτησε. Η μητέρα δεν πρέπει να εκφράσει την συμπόνια της προς το παιδί ούτε πολύ περισσότερο, τη δυσαρέσκειά της κατά του πατέρα, επειδή εκείνος δεν πραγματοποίησε την επιθυμία του παιδιού. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα μεγαλύτερα αδέλφια, οι συγγενείς, όλοι όσοι μένουν στο σπίτι, ιδιαιτέρως όμως οι παππούδες και οι γιαγιάδες.

Είναι γνωστό ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι ζητούν κάπου να αφοσιωθούν. Επειδή όμως οι νέοι δεν θέλουν να μένουν κοντά τους, προσπαθούν να ελκύσουν τα παιδιά· και πώς; με το να κάνουν τα χατίρια τους. Γι’ αυτό πολύ συχνά τα εγγόνια προσκολλώνται στον παππού ή στη γιαγιά. Ελπίζουν ότι κοντά τους θα έχουν ό,τι θέλουν.

Ποτέ δεν πρέπει να υποθάλπουμε την παιδική ιδιοτροπία. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στο παιδί να διατάζει τα μεγαλύτερα αδέλφια, την υπηρεσία, ή άλλους μεγαλύτερους ή να παραγγέλνει κάτι αυθαιρέτως. Αν τα παιδιά θέλουν κάτι, πρέπει να τα ζητούν και όχι να διατάζουν. Πρέπει να είναι ευχαριστημένα με ό,τι τους δίνουν και να ευχαριστούν γι’ αυτό.

Ποτέ δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ανυπακοή των παιδιών. Ό,τι είπε ο πατέρας ή η μητέρα, πρέπει να γίνεται χωρίς αναβολή. Το παιδί πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι: «Αν εγώ δεν εκτελέσω αμέσως αυτό που λέει ο πατέρας ή η μητέρα, δεν φέρομαι καλά». Αλλά και οι γονείς οφείλουν να είναι εκ των προτέρων βέβαιοι ότι αυτό που λένε πρέπει οπωσδήποτε να γίνει. Μόνον έτσι μπορούμε να δαμάσουμε την ιδιοτροπία του παιδιού και να το βοηθήσουμε να σχηματίσει θέληση ισχυρή και στραμμένη προς το καλό, καλλιεργώντας παράλληλα την υπακοή προς τους γονείς.

Αφού ξεριζώσετε λοιπόν, με τον τρόπον αυτό το πείσμα και την ιδιοτροπία από την παιδική ψυχή φερθείτε και στο μέλλον έτσι, ώστε τα παιδιά να τρέφουν για σας το σεβασμό που πρέπει. Ο σεβασμός προς τους νουθετούντες είναι βασική προϋπόθεση της υπακοής.

Τα παιδιά εκ φύσεως τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό προς τους γονείς. Το φυσικό αυτό αίσθημα εμπνέει και η πέμπτη εντολή. Θα ήταν ίσως εντελώς περιττό να πούμε στους γονείς: φερθείτε έτσι, ώστε να σας σέβονται τα παιδιά σας. Είναι ανάγκη όμως να το επαναλάβουμε.

Βεβαίως το παιδί γνωρίζει ότι πρέπει να τιμά τον πατέρα και τη μητέρα, ότι αυτό ζητά ο Θεός. Τί γίνεται όμως όταν βλέπει στους γονείς κάτι που προκαλεί απέχθεια και αντιπάθεια στο αθώο παιδικό αίσθημα, όταν δεν μπορεί να τους σεβαστεί παρ’ όλη τη θέλησή του; Πώς μπορεί το παιδί να σεβαστεί ένα πατέρα διαρκώς μεθυσμένο, μια μητέρα που βρίζει και καταριέται, γονείς που καυγαδίζουν συνεχώς; Το κακό παράδειγμα των γονέων όχι μόνον κλονίζει το σεβασμό του παιδιού προς αυτούς αλλά υποσκάπτει και το θεμέλιο της υπακοής. Δε θα σκεφθεί άραγε το παιδί «μα τί είδους γονείς είσθε σεις»!

Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να προσέχουν τη συμπεριφορά τους και ν’ αποφεύγουν κάθε τι που μπορεί να κλονίσει το σεβασμό του παιδιού προς αυτούς.

Προσέχετε λοιπόν γονείς! Μην υποτιμάτε ποτέ ο ένας τον άλλο, γιατί έτσι υποσκάπτετε στα παιδιά το σεβασμό. Ο πατέρας και η μητέρα πρέπει να διακατέχονται από αισθήματα αμοιβαίου σεβασμού και να φέρονται με λεπτότητα ο ένας στον άλλο. Ας μην αποδοκιμάζουν ποτέ ο ένας τον άλλον, κι’ ας μην επιτρέπουν στον εαυτό τους απρεπείς συζητήσεις κυρίως μπροστά στα παιδιά. Δεν πρέπει τα παιδιά να ακούν εκφράσεις όπως: «όλο ψέματα λες, όπως ο πατέρας σου», «το ίδιο άχρηστος θα γίνεις, σαν τον πατέρα σου», ή «σπάταλη είσαι κι’ εσύ, σαν τη μητέρα σου», «δεν θάχεις προκοπή, σαν τη μάνα σου». Όπου ακούν τα παιδιά τέτοια λόγια, μάταια ζητούμε σεβασμό και υπακοή.

Γονείς! Μην επιτρέπετε ποτέ στον εαυτό σας απρεπή παιγνίδια και αστεία με τα παιδιά. Ο πατέρας που συνηθίζει να κάνει «καραγκιοζιλίκια» μπροστά στα παιδιά του, δεν μπορεί να περιμένει σεβασμό απ’ αυτά, ούτε να διαμαρτυρηθεί για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απέναντι στα παιδιά μας πρέπει να είμαστε πάντοτε αυστηροί και σοβαροί. Εύκολα μπορεί ο καθένας να ξεχωρίσει την τρυφερή και λεπτή σοβαρότητα των γονέων από τους παράλογους αστεϊσμούς που κατεβάζουν το κύρος τους. Προς τον σοβαρό και στοργικό πατέρα τα παιδιά τρέφουν πάντα μεγαλύτερο σεβασμό. Ένα βλέμμα του είναι αρκετό εκείνα αμέσως υπακούουν.

Θέλετε τα παιδιά σας να είναι υπάκουα; Δείξτε σ’ αυτά την αγάπη σας. Όχι την αγάπη των πιθήκων που μαλθακώνει το παιδί, καθώς είναι έτοιμη να το ταΐσει με γλυκά μέχρι ασφυξίας, αλλά την συνετή και εγκάρδια αγάπη που αποβλέπει στο καλό του. Όπου το παιδί βλέπει μια τέτοια αγάπη, εκεί υπακούει όχι από φόβο αλλά από αγάπη.

Μη μένετε αδιάφοροι στις χαρές και τις θλίψεις του παιδιού! Μη λέτε ποτέ ότι τα παιδιά είναι βάρος και βάσανα για σας. Μη δείχνετε ποτέ ότι κάποια θυσία εκ μέρους σας για χάρη των παιδιών είναι πολύ μεγάλη ή πολύ βαριά.

Δώστε στα παιδιά σας ό,τι χρειάζονται κάθε φορά, με προθυμία και χαρά. Πώς είναι δυνατό να αγαπά τους γονείς του το παιδάκι, όταν αυτοί γογγύζοντας του δίνουν ένα κομμάτι ψωμί;

Προσφέρετε πότε-πότε στα παιδιά σας σχετικές ικανοποιήσεις και μικρό – χαρές. Ένα δωράκι στις ήμερες των εορτών ή στην ονομαστική του εορτή, όταν προσφέρεται με αγάπη, ενισχύει την παιδική αγάπη.

Ελκύστε κοντά σας την καρδιά των παιδιών σας, δημιουργώντας σχέσεις ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης μαζί τους. Το παιδάκι πρέπει πάντοτε να το εμπιστευόμαστε στο καλό, μέχρις ότου πεισθούμε ότι δεν μπορούμε πλέον. Η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης σκοτώνει την αγάπη.

Μην αυξάνετε την δίκαιη τιμωρία των παιδιών με περιφρονητικούς εμπαιγμούς και δηκτικές παρατηρήσεις. Μια τέτοια συμπεριφορά σκληραίνει την καρδιά και εξαφανίζει κάθε ίχνος αγάπης.

Γονείς! Σας υπέδειξα τα βασικά μέσα που θα χρησιμοποιήσετε με ευσυνειδησία προκειμένου να γίνουν τα παιδιά σας υπάκουα.

Πρώτ’ απ’ όλα, συνηθίστε τα να σας ακούουν επειδή αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Φροντίστε εγκαίρως να μη ριζώσει μέσα τους η ιδιοτροπία. Μην ανέχεστε το πείσμα τους και την αυθάδεια προς οποιονδήποτε. Μην τους δίδετε όλα, όσα ζητούν. Συνηθίζετε τα στον αυτοπεριορισμό, την εγκράτεια και τη λιτότητα.

Απαιτείτε πάντα από τα παιδιά σας να κάνουν ό,τι τους λέτε αμέσως και με ακρίβεια. Ζητείτε με σταθερότητα να γίνεται αυτό που μια φορά είπατε. Αλλά για να μπορούν τα παιδιά να σας υπακούουν, μην τους λέτε ποτέ να κάνουν κάτι που δεν μπορούν, κάτι που υπερβαίνει τις δυνάμεις τους. Μην έχετε καπρίτσια και μην είσθε αυθαίρετοι στις απαιτήσεις σας, επιτρέποντας σήμερα αυτό που χθες είχατε απαγορεύσει.

Μην έρχεσθε σε αντίθεση μεταξύ σας στις ενέργειες που αφορούν τα παιδιά. Φροντίστε να διατηρηθεί και στο μέλλον ο σεβασμός των παιδιών απέναντι σας, αποφεύγοντας κάθε τι που μπορεί να τον κλονίσει.

Τέλος μη λησμονείτε ποτέ να επικαλείσθε την ευλογία του Θεού στο έργο της ανατροφής των παιδιών σας. Μόνο τότε οι κόποι, οι αγώνες και οι φροντίδες σας θα στεφθούν με επιτυχία. Με τη βοήθεια του Θεού, τα παιδιά σας θα γίνουν υπάκουα παιδιά!

(Επισκόπου Ειρηναίου Αικατερινμπούργκ και Ιρμπίτσκ, Μητέρα πρόσεχε!, Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής-1976, σ.36).

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Θεμέλια της αγωγής των παιδιών

Η συνετή Χριστιανή μητέρα θα εκμεταλλευθεί τις διάφορες εορτές και εορταστικές περιόδους για να νουθετήσει τα παιδιά της στις μεγάλες αλήθειες της αγίας πίστεως μας. Θα εκμεταλλευθεί ακόμη τις άγιες εικόνες, που υπάρχουν σε κάθε Χριστιανικό σπίτι, και τον σταυρό, που φορούν η ίδια και τα παιδιά για να εξιστορήσει σ’ αυτά ποιός παριστάνεται καρφωμένος στο σταυρό και τί απεικονίζουν οι άγιες εικόνες. Φέρνοντας κάθε μέρα το παιδί στο εικονοστάσι, η ευσεβής μητέρα, κάνοντας η ίδια το σταυρό της και σχηματίζοντας και με το χεράκι του παιδιού της το σημείο του σταυρού, θα το διδάξει πως μόνο του σιγά – σιγά να κάνει το σταυρό του και να προσεύχεται.

Η ευσεβής μητέρα δεν θα ξεχάσει ποτέ να φέρει το παιδί της στην Εκκλησία για να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και κατά την επέτειο της γεννήσεως του και την ήμερα της ονομαστικής του εορτής.

Κατ’ αυτό τον τρόπο η καλή μητέρα θα διδάξει στο παιδί, πριν ακόμη εκείνο πάει στο σχολείο, τις βασικές αλήθειες του Χριστιανισμού, τις οποίες και το πιο μικρό παιδί έχει τη δυνατότητα να αφομοίωσει. Τα παιδιά εμφανίζουν μεγαλύτερη δεκτικότητα από τους μεγάλους σε ό,τι έχει σχέση με τα θεία: αρκεί να μεγαλώνουν κάτω από την επίδραση της ευσεβούς μητέρας.

Πόσο εύκολο είναι λ. χ. με το Χριστουγεννιάτικο δένδρο να συνδέσει κανείς την ιστορία της Γεννήσεως του Χριστού! Ή, πόσο εύκολα το Πάσχα μπορούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι ο Σωτήρας έπαθε και απέθανε για τις αμαρτίες των ανθρώπων – το παιδί θα καταλάβει ότι για το λόγο αυτό δεν πρέπει να αμαρτάνουμε – άλλα ο Θεός Τον ανέστησε, ότι και ‘μείς θα πεθάνουμε αλλά, αν είμαστε καλοί, ο Σωτήρας θα μας καλέσει και μας εκ του τάφου όπως κάλεσε το Λάζαρο. Πόσο εύκολο είναι να εμπνεύσει κανείς στο παιδάκι την αγάπη και την ευλάβεια προς τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας! Αρκεί μόνο να του δώσουμε να καταλάβει ότι στον ναό ευρίσκεται με κάποια ιδιαίτερη μορφή ο πανταχού παρών Κύριος, ο Θεός που τόσο αγαπά τα παιδιά και το καλεί και αυτό κοντά Του· επομένως στην Εκκλησία πρέπει να στεκόμαστε ήσυχα, να κάνουμε με προσοχή το σταυρό μας και να προσευχόμαστε.

Ναι, γονείς! Αν η καρδιά σας είναι πλημμυρισμένη από πίστη και αγάπη προς το Θεό, θα βρείτε χίλιους – δυο τρόπους να μεταδώσετε τα αισθήματα αυτά στο παιδί σας. Τη μεγαλύτερη αδικία κάνουμε στα παιδιά μας, αν τους στερήσουμε το θησαυρό της πίστεως και της ευσέβειας.

Είναι απολύτως ορθό το λεγόμενο, ότι «η ψυχή του ανθρώπου – επομένως και του παιδιού – είναι στη φύση της Χριστιανική». Πράγματι, ο Θεός περιμένει χριστιανικές εκδηλώσεις από την παιδική ψυχή. Σωστά γράφει ο ψαλμωδός: «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον» (Ψαλμ. η’,3).

Για το λόγο αυτό, για να αναπτυχθεί και να ριζώσει το θρησκευτικό συναίσθημα στις ψυχές των παιδιών, οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να τα μαθαίνουν από μικρά να προσεύχονται στο Θεό. Όσο μικρό κι’ αν είναι το παιδί μπορεί να προσεύχεται· αφού ζητά από τους γονείς κάτι που θέλει, γιατί άραγε δεν μπορεί να το ζητήσει από τον Ουράνιο Πατέρα;

Μάθετε λοιπόν το παιδί να προσεύχεται· αρκεί να αρχίσετε όταν ακόμη είναι μικρό, και η προσευχή σιγά – σιγά θα γίνει γι’ αυτό μια ανάγκη! Να κάνετε συστηματικά μαζί με τα παιδιά σας πρωινή και βραδινή προσευχή, καθώς και πριν και μετά το φαγητό, για να μην πλησιάζουν στο τραπέζι όπως τα άλογα ζώα στο παχνί, αλλά να μάθουν ότι όποιος θέλει να απολαμβάνει τα δώρα του Θεού πρέπει να τα ζητά και να ευχαριστεί γι’ αυτά. Το «Πάτερ ημών», το «Θεοτόκε Παρθένε» και άλλες σύντομες προσευχές, πρέπει να τις γνωρίζει κάθε παιδάκι που μιλά καλά.

Είναι πολύ θλιβερό φαινόμενο ότι στην εποχή μας η κοινή, οικογενειακή προσευχή εξέλιπε σχεδόν από παντού. Πράγματι, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο βλέπουμε τόσες δυστυχισμένες οικογένειες και τόσες αποτυχίες στην αγωγή: επειδή οι άνθρωποι έπαυσαν να προσεύχονται. Πάντοτε έχουν ισχύ οι λόγοι του Κυρίου «αιτείτε και δοθήσεται υμίν» (Ματθ. ζ’, 7). Επομένως το διδόμενο είναι συνδεδεμένο με την προσευχή.

Ίσως αντιδράσουν μερικοί: «Το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προσευχές». Ασφαλώς αυτό δεν κατανοεί πλήρως τα νοήματα της προσευχής, εισέρχεται όμως στο κλίμα της ευλάβειας, όσο μικρό κι’ αν είναι. Αυτό ακριβώς χρειάζεται! Αν και δεν μπορεί να σχηματίσει μέσα του καθαρή την εικόνα του Θεού, ωστόσο νιώθει τον Θεό! Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάποια ανώτερη Ύπαρξη, η οποία μας αγαπά και την οποία πρέπει κι’ εμείς να αγαπούμε. Όταν το παιδί προφέρει τα λόγια της προσευχής, σκέπτεται το Θεό, προσφέρει σ’ Αυτόν τα αισθήματα του. Μια τέτοια προσευχή, που προέρχεται από την αθώα παιδική καρδιά, είναι πολύ πιο ευάρεστη στο Θεό, παρά η προσευχή του σοφού, που κατανοεί πλήρως και ακριβώς κάθε λέξη της προσευχής που διαβάζει, την διαβάζει όμως με τη ψυχρή λογική, χωρίς τη θέρμη της καρδιάς. Πόσο αρέσει στο Θεό η παιδική προσευχή, το λέγει ο Ψαλμωδός γράφοντας : «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον». (Ψαλμ. η’, 3).

Για να εκπληρωθεί, όμως, το καθήκον της θρησκευτικής αγωγής των παιδιών, πρέπει πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι γονείς να είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι, οι ίδιοι πρέπει ν’ αγαπούν την προσευχή. Εάν η μητέρα δεν είναι η ίδια πιστή και ευσεβής, εάν δεν βρίσκει – διότι δεν ζητεί – χαρά και παρηγοριά στην προσευχή, τότε δεν ασκεί την αγωγή της ευσέβειας στα παιδιά της.

Μόνο όταν η μητέρα είναι πραγματικά ευσεβής, μόνο όταν το παιδί βλέπει τη μητέρα να προσεύχεται συχνά και θερμά, τότε μόνο θα μάθει κι’ εκείνο την ευσέβεια και τη θερμή προσευχή!

Είδατε, τώρα, αγαπητοί γονείς, γιατί πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά την ευσέβεια από τη βρεφική ακόμη ηλικία. Είδατε ότι οι μητέρες κυρίως πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους την πίστη και την ευσέβεια και να τα μάθουν να προσεύχονται, πριν πάνε στο σχολείο.

Σε σας απευθύνομαι, λοιπόν, χριστιανές μητέρες: την καλλίτερη κληρονομιά θα αφήσετε στα παιδιά σας, την πλουσιότερη προίκα θα ετοιμάσετε στις κόρες σας, αν δώσετε σ’ αυτά πραγματική χριστιανική αγωγή.

Να τους διδάσκετε, όπως εν συντομία σας υπέδειξα, τις βασικές αλήθειες της αγίας πίστεώς μας, να τους διδάσκετε την ευσέβεια και την προσευχή, από την πιο απαλή ηλικία, και με το λόγο σας, προ πάντων όμως με το παράδειγμά σας. Μάταια θα κοπιάζουν αργότερα οι κατηχητές και οι δάσκαλοι να κάνουν τα παιδιά σας καλούς και θεοφοβούμενους Χριστιανούς, αν σεις δεν θέσετε τα θεμέλια στο σπίτι.

Νουθετείτε τα παιδιά σας στην ευσέβεια και το φόβο του Θεού. Τότε μπορείτε να ελπίζετε ότι αυτά θα σας παρηγορούν και θα σας χαροποιούν. Αν τα παιδιά σας είναι ευσεβή και θεοφοβούμενα, θα είναι και προς σας υπάκουα και ευγνώμονα. Αν μάθετε τα παιδιά σας να εκπληρώνουν τα καθήκοντα τους προς το Θεό, τότε εκείνα θα εκπληρώνουν και τα καθήκοντα τους προς σας!

Αναθρέψατε λοιπόν, πατέρες και μητέρες, τα παιδιά σας για το Θεό και τον Ουρανό! Τότε θα έχετε απ’ αυτά χαρά και στη γη!.

(Επισκόπου Ειρηναίου Αικατερινμπούργκ και Ιρμπίτσκ, Μητέρα πρόσεχε!, Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής-1976. σ.28-32)

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πολυτεχνείο made in USA (Αυτά που "ξέχασαν" να πουν)


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τα εμβόλια του θανάτου;


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Επιχείρηση Κόκκινος Ιούδας Μέρος Α', Β' και Γ'


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

11 κανόνες που δεν διδάσκονται στα σχολεία απο τον BILL GATES τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο, τον ιδρυτή της MICROSOFT

Ο Bill Gates σε μια πρόσφατη ομιλία του σε ένα γυμνάσιο, μίλησε για 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν στο σχολείο. Μιλάει για το πως οι «προοδευτικοί» δάσκαλοι δημιούργησαν μια γενιά χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και πως αυτή αντίληψη προετοιμάζει τα παιδιά να αποτύχουν στον πραγματικό κόσμο.

Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη – συνήθισέ το!

Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου.

Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να τα κερδίσεις και τα δύο.

Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκλη ρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό.

Κανόνας 5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία.

Κανόνας 6: Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι’ αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά.

Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαρισμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «cool» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου.

Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική ζωή.

Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν να «βρεις» τον εαυτό σου. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου.

Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία.

Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν

Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Αγκώνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Κάποτε του τελείωσε το λάδι και επειδή δεν είχε με τι να ανάψει τα κανδήλια, τα γέμισε με νερό, έβαλε το συνηθισμένο φυτίλι στο καθένα απ’ αυτά, και τα άναψε σαν να είχαν λάδι.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ενώ έκανε τέτοια θαύματα, ακουστέ τι ταπείνωση είχε.

Επειδή η φήμη του είχε διαδοθεί σε όλες τις γύρω περιοχές από τα πολλά θαύματα που έκανε μέσω αυτού ο Άγιος Θεός, πήγαιναν πολλοί για να τον δουν και να πάρουν κάτι από τη Χάρη που είχε η παρουσία του. Κάποια φορά πήγε και ένας γεωργός από μέρος μακρινό για να τον δει. Έτυχε δε ο Άγιος να είναι ανεβασμένος πάνω σ’ ένα σκαμνί ξύλινο και να ετοιμάζει τα κανδήλια, για να τα ανάψει. Ήταν μάλιστα πολύ κοντός στο ανάστημα, με αδύνατο σώμα και άσχημο πρόσωπο. Ο γεωργός λοιπόν ζητούσε επίμονα να του δείξουν ποιος είναι ο ευλαβέστατος άνθρωπος Κωνσταντίνος. Οι παρευρισκόμενοι του έδειξαν τον άνθρωπο εκείνον που ήταν πάνω στο σκαμνί.

Ο γεωργός τότε, επειδή έκρινε την αγιότητα του ανθρώπου από την κατασκευή του σώματος, μόλις τον είδε τόσο κοντό και αδύνατο, σκέφθηκε μήπως δεν είναι αυτός για τον όποιο είχε ακούσει ότι κάνει θαύματα και είναι μεγάλος και σπουδαίος.

Όταν όμως έμαθε από τους παρευρισκόμενους ότι αυτός πραγματικά είναι ο ευλαβής Κωνσταντίνος, τον σιχάθηκε από το σχήμα και τη σωματική του κατασκευή και είπε ειρωνικά:

-Εγώ περίμενα να δω άνθρωπο. Αυτός όμως δεν έχει καμιά ομοιότητα με άνθρωπο.

Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο άνθρωπος αυτός του Θεού, άφησε τα κανδήλια, έτρεξε γρήγορα, τον αγκάλιασε και του είπε:

-Αδελφέ, σου χρωστώ μεγάλη χάρη. Μόνο εσύ έχεις ανοικτά τα μάτια σου. Μόνο εσύ κατάλαβες ποιος πραγματικά είμαι!

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Γνωρίζουν οι γονείς ποιες είναι οι πιο κοινές παιδικές ασθένειες; Ποιές οι θεραπείες και οι επιπλοκές

• Ανεμοβλογιά

Η ανεμοβλογιά είναι μία παιδική, μεταδοτική και εξανθηματική ασθένεια που προκαλείται από τον ιό της ανεμοβλογιάς. Η ανεμοβλογιά προσβάλλει κυρίως το δέρμα και το εσωτερικό (βλεννογόνο) του στόματος και του λαιμού. Αφού κυκλοφορήσει στο σώμα, ο ιός έχει μία περίοδο επώασης 7 έως 21 ημερών. Ο ιός της ανεμοβλογιάς ανήκει στην ομάδα των ερπητοϊών. Ο ιός αυτός μπαίνει στον οργανισμό από την μύτη ή το στόμα και κυκλοφορεί σε ολόκληρο τον οργανισμό. Η ανεμοβλογιά ξεκινά συνήθως με ελαφρό πυρετό, λίγο συνάχι και πολύ σύντομα εμφανίζονται ομάδες μικρών κόκκινων κηλίδων διαφορετικού μεγέθους που μέσα σε λίγες ώρες μετατρέπονται σε φυσαλίδες που περιέχουν ένα υγρό. Οι φυσαλίδες ξεκινούν από τον κορμό και το πρόσωπο και μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του δέρματος. Οι φυσαλίδες 4-5 μέρες μετά την εμφάνιση τους αρχίζουν να ξηραίνονται και στη θέση τους παραμένει ένα σπυράκι που σχηματίζει ένα καφέ κακαδάκι επάνω του. Τα σπυράκια αυτά συνοδεύονται από έντονο κνησμό. Από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι της εκδήλωση της νόσου περνούν 2 – 3 εβδομάδες. Η ανεμοβλογιά μπορεί να προκαλέσει και επιπλοκές, παρά το γεγονός ότι θεωρείται ελαφρά αρρώστια. Οι επιπλοκές αυτές μπορεί να είναι : πνευμονία, εγκεφαλίτιδα, ηπατίτιδα, νεφρίτιδα και μολύνσεις των φυσαλίδων. Πολύ επιρρεπή στις επιπλοκές είναι τα ανοσοκατασταλμένα άτομα, δηλαδή τα άτομα με μειωμένο αμυντικό σύστημα, στα οποία η ανεμοβλογιά μπορεί να είναι θανατηφόρα. Η μετάδοση της ανεμοβλογιάς γίνεται 2 μέρες πριν την εμφάνιση του εξανθήματος μέχρι και 6 μέρες μετά, από τον άρρωστο. Ο ιός μεταδίδεται με σταγονίδια από την μύτη ή το στόμα, που περιέχουν τον ιό, επίσης η μετάδοση του ιού μπορεί να γίνει και με το υγρό των φυσαλίδων.

• Ερυθρά

Η ερυθρά είναι ήπια λοιμώδης εξανθηματική νόσος που προκαλείται από ιό. Οφείλεται στον ιό της ερυθράς, που ανήκει στους ιούς του γένους Rubivirus που περιέχουν RNA. Η ερυθρά είναι συχνά ασυμπτωματική ή με ήπια συμπτώματα. Από τη στιγμή που εισέρχεται στο σώμα, ο ιός έχει μία περίοδο επώασης 14 έως 21 ημερών. Εκδηλώνεται κυρίως με εξάνθημα και διόγκωση των οπίσθιων τραχηλικών λεμφαδένων. Μπορεί να παρατηρηθεί μέτριος πυρετός που εμφανίζεται με την έναρξη του εξανθήματος. Ο ιός έχει επώαση μεγάλης διάρκειας, από 14 έως 29 μέρες, ώσπου να εκδηλωθούν τα συμπτώματα που είναι μικρή άνοδος της θερμοκρασίας, ελαφριά καταρροή των ανώτερων αναπνευστικών οδών, μερικές φορές πρησμένους αδένες πίσω από τα αυτιά και γύρω από τον λαιμό ενώ μία, δύο ημέρες αργότερα εμφανίζεται το εξάνθημα της ερυθράς, που αποτελείται από επίπεδες ερυθρές-ροζ κηλίδες, στο κεφάλι και το σώμα. Το εξάνθημα δεν δημιουργεί φαγούρα και ξεκινά από το πρόσωπο και προχωρά προς τα πόδια. Μεταδίδεται με την απευθείας επαφή και τις περισσότερες φορές μέσω σταγονιδίων από φτέρνισμα ή βήχα, ή δια μέσου του πλακούντα οπότε μπορεί να προκαλέσει συγγενή λοίμωξη στο έμβρυο. Παιδιά με συγγενή ερυθρά αποβάλλουν τον ιό για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να μεταδίδουν τη νόσο ακόμη και 12-18 μήνες μετά τη γέννηση. Ο χρόνος μεταδοτικότητας στην επίκτητη ερυθρά είναι μια εβδομάδα πριν από την εμφάνιση του εξανθήματος έως μία εβδομάδα μετά. Οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει η ερυθρά είναι στην εγκυμοσύνη. Ο μόνος κίνδυνος είναι να μην κολλήσει έγκυος γυναίκα, κυρίως κατά τις πρώτες εβδομάδες της κύησης, γιατί η νόσηση κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, προκαλεί στο έμβρυο συγγενείς ανωμαλίες. Το σύνδρομο της ερυθράς προκαλεί με μεγάλη πιθανότητα μόλυνση του εμβρύου.

• Οστρακιά

Η οστρακιά είναι εξανθηματική, μεταδοτική ασθένεια με πυρετό που προκαλείται από το βακτηρίδιο στρεπτόκοκκο, β-αιμολυτικό της ομάδας Α. Συνήθως η πάθηση συμβαίνει μαζί με φαρυγγίτιδα και αμυγδαλίτιδα που προκαλεί το ίδιο μικρόβιο. Το μικρόβιο αυτό παράγει μια ουσία που προκαλεί το χαρακτηριστικό εξάνθημα στα ευαίσθητα άτομα. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν σε ένα παιδί μπορεί να είναι τα εξής : το παιδί μπορεί έχει μία με δύο μέρες κόκκινο λαιμό, να ανεβάσει πυρετό πάνω από 38, 39, να έχει πρησμένους λεμφαδένες, το στόμα και η γλώσσα του να είναι πολύ κόκκινα. Οι αμυγδαλές μπορεί να καλύπτονται από ένα υπόλευκο στρώμα και το παιδί να έχει εμέτους. Έπειτα να βγάλει ένα κόκκινο εξάνθημα, το χαρακτηριστικό τους εξανθήματος αυτού είναι ότι αρχίζει συνήθως πρώτα στο πρόσωπο και στο λαιμό, αφήνοντας μια περιοχή γύρω από το στόμα και στη συνέχεια επεκτείνεται στο θώρακα, στην πλάτη και μετά στο υπόλοιπο σώμα και μπορεί να συνοδεύεται από κνησμό. Το εξάνθημα διαρκεί 4-5 μέρες και σταδιακά εξαφανίζεται ξεφλουδίζοντας το δέρμα. Οι ασθενείς με οστρακιά μεταδίδουν τη νόσο μέχρι 24 ώρες μετά την έναρξη της θεραπείας. Η νόσος μεταδίδεται με το μικρόβιο, από άνθρωπο σε άνθρωπο διαμέσου άμεσης επαφής. Κάποιος μπορεί να μολυνθεί αν έρθει σε επαφή με το δέρμα αρρώστου, με μολυσματικό δέρμα από στρεπτόκοκκο ή αν μοιραστεί μαζί του την ίδια πετσέτα ή άλλα ρούχα ή το φτέρνισμα ή το βήχα. Οι δύο κύριοι κίνδυνοι – επιπλοκές της οστρακιάς είναι ο ρευματοειδής πυρετός και μία μορφή σπειραματονεφρίτιδας, δηλαδή απόστημα γύρω από τις αμυγδαλές. Η περίοδος που ενδέχεται να εμφανιστούν είναι περίπου 2-3 εβδομάδες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος.

• Ιλαρά

Η ιλαρά είναι μία οξεία εξανθηματική νόσος που οφείλεται στον ιό της ιλαράς, ο οποίος είναι ένας RNA ιός και ανήκει στην ομάδα των παραμυξοϊών. Είναι ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος που απλώνεται σε όλο το σώμα, αλλά κυρίως προσβάλλει το δέρμα και το αναπνευστικό. Τα συμπτώματα που συνήθως παρουσιάζονται είναι λίγο συνάχι, βήχας, κακοκεφιά, επιπεφυκίτιδα, πυρετός, καταρροή, κόκκινα μάτια και μερικές φορές μπορεί να παρουσιαστεί και διάρροια. Επίσης, περίπου την 3η ημέρα στο εσωτερικό του στόματος θα υπάρχουν κάποιες μικρές λευκές κηλίδες. Την 4η έως 5η ημέρα, η θερμοκρασία ανεβαίνει και εμφανίζεται εξάνθημα. Το εξάνθημα ξεκινά από το μέτωπο με τη μορφή μικρών κόκκινων κηλίδων που εξέχουν ελαφρά. Καθώς οι κηλίδες απλώνονται σταδιακά στο υπόλοιπο του κεφαλιού και στο σώμα, μεγαλώνουν και ενώνονται. Την 6η ημέρα, το εξάνθημα αρχίζει να υποχωρεί γρήγορα και συνήθως την 7η ημέρα, όλα τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει. Η ιλαρά μεταδίδεται κυρίως από το αναπνευστικό με σταγονίδια που εκπέμπουν οι ασθενείς καθώς και με αντικείμενα που μολύνθηκαν πολύ πρόσφατα. Η μετάδοση γίνεται κατά της τελευταίες 4-5 μέρες του χρόνου επώασης καθώς και κατά τις πρώτες μέρες του εξανθηματικού σταδίου. Ο χρόνος επώασης είναι 9-12 ημέρες. Η ιλαρά εκδηλώνεται σε 3 στάδια, το στάδιο πρόδρομο ή καταρροϊκό, το οποίο εκδηλώνεται με πυρετό, έντονο ξηρό και ερεθιστικό βήχα, ερεθισμό των επιπεφυκότων κ.α. Το εξανθηματικό στάδιο, το οποίο διαρκεί 7-10 μέρες και το στάδιο ανάρρωσης. Οι κυριότερες επιπλοκές της ιλαράς είναι η λαρυγγίτιδα, η βρογχιολίτιδα, η πρωτοπαθής πνευμονία.

• Παρωτίτιδα ή μαγουλάδες

Η παρωτίτιδα ή μαγουλάδες είναι μία οξεία λοιμώδης ιογενής νόσος. Η ασθένεια αυτή έχει μεγάλη μεταδοτικότητα. Οφείλεται σε ιό που προκαλεί επιδημίες, δηλαδη μιλάμε για τον ιό της παρωτίτιδας που ανήκει στην ομάδα των παραμυξοϊών. Η παρωτίτιδα χαρακτηρίζεται από επώδυνη διόγκωση των σιελογόνων αδένων και κυρίως των παρωτίδων. Ύστερα από μία περίοδο επώασης, που διαρκεί από 14 έως 28 ημέρες, αρχίζουν να πρήζονται οι σιελογόνοι αδένες. Στην αρχή, παρουσιάζεται οίδημα στην παρωτίδα που βρίσκεται στη μία πλευρά του προσώπου, ενώ την επόμενη ημέρα μπορεί να πρηστεί και η παρωτίδα που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του προσώπου. Μερικές φορές, πρήζονται και οι σιελογόνοι αδένες που βρίσκονται κάτω από τη γνάθο. Τα συμπτώματα της παρωτίτιδας είναι η αμφιτερόπλευρη ή ετερόπλευρη επώδυνη διόγκωση του αδένα, ο πυρετός, η κεφαλαλγία, ο πόνος κατά τη κατάποση και η ανορεξία. Η νόσος μεταδίδεται μία εβδομάδα πριν, μέχρι και εννέα ημέρες μετά την έναρξη της νόσου, δηλαδή μία εβδομάδα πριν διογκωθούν οι παρωτίδες και όσο διάστημα είναι διογκωμένες. Ο χρόνος μεταξύ της επαφής του ατόμου με τον ιό και της εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων, κυμαίνεται από 14-21 ημέρες.

• Παιδικές αρρώστιες

Οι παιδικές ασθένειες οφείλονται σε συγκεκριμένους ιούς ή μικρόβια και εκδηλώνονται με διάφορα συμπτώματα, όπως πυρετός σπληνομεγαλία ή ηπατομεγαλία, πόνο στην κοιλιά ή το λαιμό, που συνήθως συνοδεύονται και από κάποιο εξάνθημα. Από τη μορφή του τελευταίου προκύπτει και η διάγνωση της ασθένειας, καθώς κάθε παιδική ασθένεια εμφανίζει το δικό της. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένες που εμφανίζουν το ίδιο εξάνθημα, αλλά διαφέρουν ως προς κάποια άλλα συμπτώματα όπως η έναρξη και η διάρκεια του πυρετού.

• Παρωτίτιδα : θεραπεία και επιπλοκές

Δεν υπάρχει θεραπεία για την παρωτίτιδα όμως χρειάζεται ξεκούραση και μαλακές τροφές για να αποφύγετε τον πόνο. Πιθανόν να υπάρξουν επιπλοκές όπως μυοκαρδίτιδα, παγκρεατίτιδα ή μηνιγγοεγκεφαλίτιδα.

• Παρωτίτιδα

Εκδηλώνεται με πρήξιμο και πόνο των παρωτίδειων αδένων που βρίσκονται κάτω από τους λοβούς των αυτιών. Πρώτα προσβάλλεται η μια πλευρά και μετά από 24 ώρες και η άλλη.

Ανεμοβλογιά : θεραπεία και επιπλοκές

Υπάρχει μια θεραπεία για την ανεμοβλογιά, αλλά είναι τοπική για να αποξηρανθούν τα σπυράκια. Πιθανόν να υπάρξουν επιπλοκές όπως πνευμονίτιδα, εγκεφαλίτιδα ή ηπατίτιδα.

• Ανεμοβλογιά

Παρουσιάζονται εξανθήματα σαν φυσαλίδες που περιέχουν υγρό. Εμφανίζονται σε ολόκληρο το σώμα και κυρίως στο τριχωτό της κεφαλής.

• Ερυθρά : θεραπεία και επιπλοκές

Δεν υπάρχει θεραπεία για την ερυθρά, όμως χρειάζεται ξεκούραση, πολλά υγρά και απομόνωση για 7 ημέρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος. Δεν προκαλεί σοβαρές επιπλοκές, όμως στις εγκύους είναι πάρα πολύ επικίνδυνη.

• Ερυθρά

Βγαίνουν σπυράκια σε όλο το σώμα και παρουσιάζει μέτριο ή χαμηλό πυρετό, ενώ μπορεί να παρουσιαστεί και πρήξιμο στους αδένες.

• Κοκίτης : θεραπεία και επιπλοκές

Δεν υπάρχει θεραπεία για τον κοκίτη, όμως αντιμετωπίζεται με αντιβίωση και αντιβηχικά. Πιθανόν να υπάρξουν επιπλοκές όπως πνευμονία, εγκεφαλική αιμορραγία, υπογλυκαιμία ή σπασμοί.

• Κοκίτης

Βασικό σύμπτωμα του κοκίτη είναι ο έντονος βήχας που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και δύσπνοια ή εμετό. Για μία με δύο εβδομάδες ο κοκίτης μοιάζει με κρυολόγημα αλλά στη συνέχεια χειροτερεύει. Ό κοκίτης διαρκεί περίπου 6 εβδομάδες.

• Ιλαρά : θεραπεία και επιπλοκές

Θεραπεία για την ιλαρά δεν υπάρχει, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να πίνεται πολύ νερό για ανακούφιση. Πιθανόν να υπάρξουν επιπλοκές όπως ωτίτιδα, βρογχίτιδα, πνευμονία ή εγκεφαλίτιδα.

• Ιλαρά

Τις πρώτες 13 ημέρες περίπου μετά την προσβολή δεν υπάρχουν συμπτώματα. Στη συνέχεια παρουσιάζονται βήχας, καταρροή, κόκκινα μάτια, πυρετός και κοκκινίλες στο στόμα. Μετά από 48 ώρες περίπου εμφανίζονται μικρά κόκκινα στίγματα στο πρόσωπο και στα αυτιά, στις επόμενες δύο μέρες εξαπλώνονται σε όλο το σώμα. Η ιλαρά διαρκεί περίπου 15 ημέρες.

Πηγή: Healthier World, vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

20 Συμβουλές για καινούργια ζευγάρια

1. Να θεωρείτε ο ένας τον άλλον ως δώρο του Θεού. Εάν πιστεύετε ότι ο Θεός προόρισε τον ένα για τον άλλον, τότε ποτέ δεν θα σκεφθείτε τον χωρισμό σας.

2. Να μην σκεφθείτε το γάμο εάν δεν πιστεύετε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος στη γη που θα μπορούσε να γίνει σύντροφος της ζωής σας.

3. Μην αφήσετε το γάμο σας με την ιδέα ότι ο ένας υπερτερεί του άλλου.

4. Μπροστά στο Θεό είστε και οι δύο ίσιοι, αν και ο ένας προς τον άλλον συμπληρώνουν αλλήλους.

5. Να δέχεστε ο ένας τον άλλον όπως είσαστε και όχι όπως θα θέλατε να ήσασταν.

6. Να μη θεωρείτε το γάμο σας σαν μια χρυσή ευκαιρία για να αλλάξετε τον σύντροφό ή την σύντροφό σε εκείνο που νομίζετε ότι θα έπρεπε να είναι. Και όμως πρέπει να είστε πάντοτε πρόθυμοι να δέχεστε συμβουλή και συστάσεις για αλλαγή.

7. Να είστε πάντοτε έτοιμοι να συμμορφώνεστε ο ένας προς τον άλλο, και οι δύο μαζί σε ένα είδος ζωής συνδέσμου παρά χωρισμού. Να αναγνωρίζετε πάντοτε ότι βρίσκεστε σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.

8. Να μην είστε εξαιρετικά ευαίσθητοι.

9. Να μην είστε όμως ούτε και αναίσθητοι. Η αναισθησία ως προς το πως αισθάνεται ο σύντροφος ή η σύντροφός της ζωής σας δημιουργεί ένα τεράστιο χάσμα στις γαμήλιες σχέσεις

10. Να μη συμμερίζεστε το αίσθημα του συντρόφου σας, με κανέναν άλλο.

11. Ποτέ να μην χάνετε την αμοιβαία σας εμπιστοσύνη. Να συμμερίζεστε τα μυστικά σας. Πάντοτε να λέτε την αλήθεια ο ένας στον άλλο.

12. Ποτέ να μην περιμένετε να πάρει ο άλλος την πρωτοβουλία στην ένδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντος για τον άλλο.

13. Να ζητάτε πάντοτε συντροφιά την ο ένας του άλλου, χωρίς όμως να μην είστε πρόθυμοι να χωριστείτε εάν αυτό το απαιτήσει το καθήκον.

14. Να έχετε μαζί ώρες ξενασίας και δημιουργικής απασχόλησης.

15. Ποτέ να μην φθάνετε στα άκρα. Πολλές φορές οι πολιτικές, κοινωνικές ακόμα και θρησκευτικές τοποθετήσεις που υποστηρίζονται με απόλυτα, δημιουργούν προβλήματα που φθάνουν μέχρι τον χωρισμό.

16. Να μη χρησιμοποιείτε τη σιωπή σαν όπλο εναντίον του συντρόφου ή της συντρόφου σας. Πάντοτε να είστε πρόθυμοι να κουβεντιάζετε.

17. Να διατηρείτε πάση θυσία την αμοιβαία εκτίμηση ο ένας προς τον άλλο.

18. Να μην επιτρέπετε στους συγγενείς και στους φίλους σας να κακολογούν το σύντροφό ή τη σύντροφό σας.

19. Να ζητάτε μαζί να κάνετε κάτι για το Θεό, χωρίς να περιμένετε να «πληρωθείτε» γι αυτό.

20. Να προσευχόσαστε και να μελετάτε το Λόγο του Θεού μαζί.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Η Γρίπη των Χοίρων και τα Εμβόλια


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Τοπίο από Λαχανικά



Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Ένα εξαιρετικό βίντεο


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

«Να εμπιστευτούν οι γονείς τα παιδιά τους στο Θεό»

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄

Ο Θεός έδωσε στους Πρωτοπλάστους ,στον Αδάμ και την Εύα , την μεγάλη ευλογία να γίνωνται συνδημιουργοί Του. Στην συνέχεια οι γονείς , οι παππούδες κ.λ.π. είναι και αυτοί συνδημιουργοί με τον Θεό, γιατί δίνουν το σώμα. Ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να νοιαστή για τα παιδιά. Όταν βαπτισθή το παιδάκι , ο Θεός διαθέτει και έναν Άγγελο ,για να το προστατεύη, οπότε το παιδί προστατεύεται από τον Θεό, από τον Φύλακα Άγγελο και από τους γονείς. Ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά του και το βοηθάει. Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο οι γονείς απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Αν οι γονείς πεθάνουν, ο Θεός , και από ψηλά και από κοντά ,αλλά και ο Φύλακας Άγγελος από κοντά, συνεχίζουν για πάντα να προστατεύουν το παιδί. Οι γονείς πρέπει να βοηθούν πνευματικά τα παιδιά, όταν είναι μικρά, γιατί τότε τα ελαττώματά τους είναι μικρά και εύκολα μπορούν να κοπούν. Είναι όπως η φρέσκια πατάτα. Λίγο αν την ξύσης, ξεφλουδίζεται. Αν όμως παλιώση, πρέπει να πάρης μαχαίρι να την καθαρίσης και ,αν έχει και κανένα μαυράκι ,πρέπει να προχωρήσεις και πιο βαθιά. Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά και γεμίσουν Χριστό , θα είναι κοντά του για πάντα. Και να ξεφύγουν λίγο, όταν μεγαλώσουν, λόγω της ηλικίας ή μιας κακής συναναστροφής, πάλι θα συνέλθουν. Γιατί ο φόβος του Θεού και η ευλάβεια, που πότισαν τις καρδιές τους στην μικρή ηλικία , δεν είναι δυνατό, ποτέ να εξαλειφθούν. Ύστερα, στην εφηβεία, που είναι η πιο δύσκολη ηλικία, η αγωνία των γονέων είναι μεγαλύτερη για τα παιδιά τους, μέχρι να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν. Οι γονείς τότε ας κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν, και ό,τι δεν μπορούν να το κάνουν , γιατί ξεπερνάει τις δυνάμεις τους , ας το αναθέτουν στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε και ο Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήση για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως . Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό , και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πη η μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου , δεν μ’ ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισέ τα Εσύ». Μου έκανε εντύπωση προχθές στην αγρυπνία μια μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετήση. Βλέπω, είχε μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά. «Που είναι τα μικρά;», την ρωτάω. «Στο σπίτι ,Γέροντα, μου λέει. Τέτοια μέρα θέλαμε να ʽ ρθούμε στην αγρυπνία και είπαμε με το σύζυγο: «”Αφού σε αγρυπνία πάμε,δεν πάμε κάπου για διασκέδαση, ο Θεός θα διαθέση έναν Άγγελο να φυλάξη τα μικρά μας”». Σπάνια συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη , γιατί τώρα, όπως έλειψε η εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και η εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό. Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρη κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξη στα παιδιά λίγο καμμιά… βίδα. Θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους .Και ενώ υπάρχει ο Θεός, που προστατεύει τα παιδιά και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός , αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχη Θεός , σαν να μην υπάρχη Φύλακας Άγγελος, οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνωνται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψη τα παιδιά.

Πηγή: www.gerontas.com, vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Άλλα τα μέτρα του Θεού (ανέκδοτο)

Αναρωτιόταν κάποιος για το πώς μετράει ο Θεός τον χρόνο.
- Άραγε τι είναι για τον Θεό ένα λεπτό ;

Και ξαφνικά ακούει τη φωνή του Θεού να του λέει
- Είναι ό,τι χίλια χρόνια για τους ανθρώπους.

Παίρνει θάρρος τότε αυτός και ξαναρωτά
- Και τι είναι για σένα ένα ευρώ ;
- Είναι ένα εκατομμύριο ευρώ του λέει ο Θεός
- Εεε τότε Θεέ μου δεν μου δίνεις ένα ευρώ ;

Κι ο Θεός
- Ευχαρίστως… περίμενε ένα λεπτό… !!!


Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Περί λογισμών βλασφημίας (οι οποίοι είναι ανέκφραστοι)

1.ΑΠΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΗ ρίζα και φοβερή μητέρα -εννοώ την μολυσμένη υπερηφάνεια- ακούσαμε προηγουμένως ότι προέρχεται ένας πολύ φοβερός απόγονος, δηλαδή η ανέκφραστη βλασφημία. Γι αυτό είναι ανάγκη να την φέρωμε στην μέση, διότι δεν είναι τυχαίος εχθρός, αλλά εχθρός και αντίπαλος φοβερώτερος από κάθε άλλον. Το δε χειρότερο είναι, ότι δεν μπορείς εύκολα να την εκφράσης και να την εξομολογηθής ή να την στηλιτεύσης ενώπιον πνευματικού ιατρού. Εξ αιτίας αυτού πολλές φορές αυτή η ανόσιος έφερε πολλούς σε απόγνωσι και απελπισία και κατέστρεψε κάθε τους ελπίδα, όπως το σαράκι το ξύλο.

2. Αυτή λοιπόν, αυτή η παμμίαρη βλασφημία ευχαριστείται πολλές φορές κατά την διάρκεια των αγίων συνάξεων και ακόμη την φρικτή ώρα της τελέσεως των Μυστηρίων να υβρίζη τον Κύριον και τα τελούμενα άγια μυστήρια. Από αυτό αντιλαμβανόμεθα πλήρως ότι δεν τα πρόφερε τα ανείπωτα και ασεβή και ακατανόητα εκείνα λόγια η ιδική μας ψυχή, αλλά ο αντίθεος δαίμων, ο οποίος εκδιώχθηκε από τους ουρανούς, διότι και εκεί σκέφθηκε να βλασφημήση τον Κύριον.

Διότι αν ήταν ιδικά μου τα άσεμνα και απρεπή εκείνα λόγια, πώς δέχομαι το δώρο της Θείας Κοινωνίας και το προσκυνώ; Πώς μπορώ να υβρίζω και να δοξολογώ συγχρόνως;

3. Πολλούς πολλές φορές ο απατεών δαίμων της βλασφημίας τους oδήγησε σε παραφροσύνη.

Διότι κανείς άλλος λογισμός δεν είναι τόσο δύσκολος στην εξαγόρευσί του όσο αυτός. Γι αυτό πολλές φορές σε πολλούς εγήρασε μέσα τους. Και ως γνωστόν τίποτε δεν ισχυροποιεί τους δαίμονες και τους λογισμούς εναντίον μας, όσο το να τους τρέφωμε και να τους αποκρύπτωμε μέσα στην καρδιά μας ανεξομολόγητους.

4. Κανείς ας μή θεωρή τον εαυτόν του αίτιο για τους λογισμούς της βλασφημίας. Ο Κύριος, ο οποίος είναι καρδιογνώστης, γνωρίζει καλά ότι δεν είναι ιδικά μας αυτού του είδους τα λόγια και οι σκέψεις, αλλά των εχθρών μας.

5. Η μέθη είναι αιτία στο να σκοντάφτη κάποιος. Ομοίως και η υπερηφάνεια είναι αιτία των απρεπών λογισμών. Και εκείνος πού εσκόνταψε είναι αναίτιος γι αυτό, αλλά θα τιμωρηθή πάντως, διότι εμέθυσε.

6. Όταν εσταθήκαμε να προσευχηθούμε, ξεσηκώθηκαν εναντίον μας οι ακάθαρτοι εκείνοι και ανείπωτοι λογισμοί. Και μόλις ετελειώσαμε την προσευχή, έφυγαν αμέσως. Διότι δεν συνηθίζουν να μάχωνται εκείνους πού δεν τους μάχονται.

7. Όχι μόνο τον Θεόν και τα θεία ο άθεος αυτός δαίμων βλασφημεί, αλλά και προφέρει μέσα στον νου μας μερικά αισχρότατα και άπρεπα λόγια, για να εγκαταλείψωμε την προσευχή ή για να πέσωμε σε απόγνωσι. Έτσι πολλούς τους εμπόδισε από την προσευχή και πολλούς τους απεμάκρυνε από τα Μυστήρια.

Σε μερικούς κατέτηξε τα σώματα από την λύπη. Αλλους ο πονηρός αυτός και απάνθρωπος τύραννος τους εδάμασε με την νηστεία και δεν τους επέτρεψε την παραμικρή ανακούφισι.

Και κατώρθωσε να πείση όχι μόνο τους κοσμικούς, αλλά και τους μοναχούς, ότι δεν τους απολείπεται πλέον καμμία ελπίδα σωτηρίας και ότι είναι ελεεινότεροι από όλους τους απίστους και από αυτούς τους ειδωλολάτρες ακόμη.

8. Όποιος ενοχλείται από το πνεύμα της βλασφημίας και θέλει να απαλλαγή απ αυτό, ας εννοήση καλά ότι αιτία αυτών των λογισμών δεν είναι η ιδική του ψυχή, αλλά ο ακάθαρτος δαίμων, πού είπε κάποτε προς τον Κύριον: «Ταύτα πάντα σοί δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης μοι» (Ματθ. δ´ 9).

Για τούτο και εμείς ας τον περιφρονούμε και ας μή υπολογίζωμε καθόλου τα λεγόμενά του και ας του λέγωμε: «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά. Κύριον τον Θεόν μου προσκυνήσω και αυτώ μόνω λατρεύσω» (πρβλ. Ματθ. δ´ 10)· «σού δε επιστρέψει ο πόνος και ο λόγος επί την κεφαλήν σου, και επί την κορυφήν σου η βλασφημία σου καταβήσεται» (πρβλ. Ψαλμ. ζ´ 17) εν τώ νύν αιώνι και εν τώ μέλλοντι».

9. Όποιος προσπαθεί να παλαίψη εναντίον του δαίμονος της βλασφημίας με διαφορετικό από τον προηγούμενο τρόπο, ομοιάζει μ εκείνον πού επιχειρεί να συλλάβη την αστραπή με τα χέρια του. Διότι πώς είναι δυνατόν να συλλάβη ή να αντειπή ή να παλαίψη εναντίον εκείνου πού επέρχεται στην καρδιά ξαφνικά σαν άνεμος, πού είναι τα λόγια του γρηγορώτερα από την ριπή του οφθαλμού, και πού αμέσως γίνεται άφαντος;

10. Όλοι οι εχθροί ίστανται απέναντί μας και μάχονται και αργούν κάπως και δίνουν καιρό στον ανταγωνιστή τους. Αυτός όμως όχι! Αλλά μόλις φάνηκε έφυγε, και μόλις ωμίλησε ανεχώρησε.

11. Πολλές φορές τούτος ο δαίμων συνηθίζει να εισχωρή στον νου των πιο απλών και πιο ακεραίων, διότι αυτοί θορυβούνται και ταράσσονται υπερβολικά, πολύ περισσότερο από τους άλλους. Και σ αυτούς, έχομε την γνώμη, ότι ο πόλεμος οφείλεται εξ ολοκλήρου στον φθόνο των δαιμόνων και όχι στην οίησι.

12. Ας παύσωμε να κρίνωμε και να κατακρίνωμε τον πλησίον, και τότε δεν πρόκειται να φοβηθούμε τους λογισμούς της βλασφημίας. Διότι αφορμή και ρίζα του δευτέρου είναι το πρώτο.

13. Εκείνος πού είναι κλεισμένος σ ένα σπίτι, ακούει τα λόγια αυτών πού περνούν απ έξω, χωρίς να συνομιλή μαζί τους.

Παρομοίως και η ψυχή πού ζή με αυτοσυγκέντρωσι, ταράσσεται ακούοντας τις βλασφημίες πού προφέρει διερχόμενος ο διάβολος.

14. Όποιος περιφρονεί τούτον τον δαίμονα, ελευθερώθηκε από το πάθος. Όποιος σοφίζεται να αγωνισθή εναντίον του διαφορετικά, στο τέλος νικάται. Διότι εκείνος πού προσπαθεί να συλλάβη τα πνεύματα με λόγια, ομοιάζει με εκείνον πού προσπαθεί να κλείση κάπου τους ανέμους. Κάποιος εκλεκτός μοναχός, ενοχλούμενος είκοσι χρόνους από τούτον τον δαίμονα, έλυωσε την σάρκα του με νηστείες και αγρυπνίες. Και αφού δεν είδε από αυτά καμμία ωφέλεια, έγραψε το πάθος σε χαρτί και επήγε και το έδωσε σε κάποιον άγιο άνδρα. Έπεσε δε κατά πρόσωπον στην γή και δεν μπορούσε να ανυψώση προς αυτόν το βλέμμα του. Ο γέροντας μόλις το διάβασε, χαμογέλασε, και αφού σήκωσε τον αδελφό, του λέγει: «Βάλε, τέκνον μου, το χέρι σου στον αυχένα μου». Αφού το έβαλε ο αδελφός, του λέγει ο μέγας εκείνος: «Ας είναι επάνω στον τράχηλό μου, αδελφέ, αυτή η αμαρτία, όσα χρόνια την είχες ή θα την έχης ακόμη. Μόνο εσύ να μην την υπολογίζης πλέον καθόλου». Και ο αδελφός αυτός διαβεβαίωνε ότι δεν πρόφθασε να βγεί από το κελλί του γέροντος, και το πάθος έγινε άφαντο. Τούτο το περιστατικό μου το διηγήθηκε δοξάζοντας τον Θεόν ο ίδιος αδελφός στον οποίο συνέβη.

Όποιος ενίκησε τούτο το πάθος απεμάκρυνε την υπερηφάνεια.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Πότε κάνουμε το σταυρό μας στις ακολουθίες, αλλά και γενικά όταν βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία;

του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου (από το: “Λατρευτικό Εγχειρίδιο” σελ. 168,171)

Κάνουμε το σταυρό μας:

1. Μόλις ανάψουμε το κερί μας.

2. Όταν μπαίνουμε στους Ιερούς Ναούς και όταν βγαίνουμε από αυτούς.

3. Στην αρχή κάθε ακολουθίας.

4. Σε κάθε Τριαδική εκφώνηση.

Δηλαδή κάθε φορά πού θα λέγεται ή θα ψάλλεται το: «Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι»,ή όταν ακούγεται το «… του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…».

5. Σε κάθε εκφώνηση της Παναγίας:

«Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας…» που υπάρχει στα Ειρηνικά, Πληρωτικά και Μικρές Συναπτές.

6. Στα Απολυτίκια ή Τροπάρια όταν και όπου ακούγεται το όνομα του Αγίου ή της Αγίας της ημέρας, του Ναού κλπ.

7. Στον Όρθρο, όταν ψάλλεται, επαναλαμβανόμενο, το Μεγαλυνάριο της Παναγίας: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ…». Το σταυρό μας είναι προτιμότερο να τον κάνουμε , όταν φθάνει η ψαλμωδία στο: «…την όντως Θεοτόκον …», για να τονίζεται η πίστη ότι εγέννησε Θεόν.

8. Στη Μικρή και Μεγάλη Είσοδο, όταν περνούν από μπροστά μας το Ευαγγέλιο και τα Τίμια Δώρα.

9. Στον Τρισάγιο ύμνο: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς».

10. Στο «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν…» το όποιο επαναλαμβάνεται τρις. Μαζί με το σταυρό μας σ’ αυτήν την περίπτωση κάνουμε κάθε φορά και μία μικρή μετάνοια.

11. Πριν από το τέλος του Εσπερινού, όταν ο Ιερέας λέγει το «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά τό ρήμα σου έν ειρήνη ότι είδον οί οφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου…».

12. Στις απολύσεις των ακολουθιών (Εσπερινού, Όρθρου και λοιπών ακολουθιών),καθώς και στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας.

13. Κάθε άλλη φορά, κατά τις διάφορες αιτήσεις του Ιερέα , έφ’ όσον αυτό αναπαύει ή ευχαριστεί τον πιστό.

14. Όταν προσκυνούμε τις άγιες Εικόνες ή άγια Λείψανα.

15. Πριν κοινωνήσουμε και μετά τη Θεία Κοινωνία.

ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας:

1. Όταν μας θυμιάζει ο Ιερέας. Στις περιπτώσεις αυτές αντί Σταυρού, κάνουμε μια υπόκλιση της κεφαλής ευχαριστούντες τον Ιερέα για την τιμή πού μας κάνει: Μετά τις άγιες Εικόνες να θυμιάζει και εμάς, ως εικόνες του Θεού! Εάν καθόμαστε , πρέπει να σηκωνόμαστε.

2. Όταν στην αρχή του Όρθρου αναγινώσκεται ο Εξάψαλμος.

Το σταυρό μας μπορούμε να κάνουμε στην αρχή και στο τέλος του Εξάψαλμου. Σ’ όλη όμως τη διάρκεια αυτού, ακόμη και στο μέσον του, όταν λέγουμε τα «Δόξα… Και νυν… Αλληλούια…» ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας, αλλά παρακολουθούμε «εν πάση σιωπή και κατανύξει» τον Αναγνώστη, ο όποιος «μετ’ ευλάβειας και φόβου Θεού», διαβάζει τον Εξάψαλμο. Διότι ό χρόνος αυτός τής αναγνώσεως προεικονίζει το χρόνο τής Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου με φόβο και τρόμο θα αναμένουμε την τελική κρίση Του για εμάς. Και, όπως τότε, έτσι και τώρα θα πρέπει σιωπώντες, όρθιοι, ακίνητοι, χωρίς μετακινήσεις ή, προπαντός, χωρίς και τούς παραμικρούς θορύβους, να παρακολουθούμε την ανάγνωση αυτή. (Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι οποίες είναι ό Όρθρος της επομένης. Διότι τότε, αφηρημένοι, μπαίνουμε στους Ναούς χωρίς να προσέχουμε, εάν εκείνη την ώρα διαβάζεται ο Εξάψαλμος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να παραμένουμε ακίνητοι στην είσοδο του Κυρίως Ναού και μετά το πέρας της αναγνώσεως να μετακινούμαστε για να καταλάβουμε τη θέση μας).

3. Όταν φιλάμε το χέρι Ιερωμένου.

Η συνήθεια ορισμένων να κάνουν το σταυρό τους πριν φιλήσουν το χέρι του Επισκόπου ή Ιερέα ή οποιουδήποτε ρασοφόρου είναι λανθασμένη. Το σταυρό μας τον κάνουμε, όταν ασπαζόμαστε τις άγιες Εικόνες και όχι όταν ασπαζόμαστε το χέρι του Ιερωμένου. Όταν λοιπόν πρόκειται να επικοινωνήσουμε ή να συναντηθούμε με Ιερωμένο, μπορούμε να πούμε «Ευλόγησον, Δέσποτα ή Πάτερ» ή «Την ευχή σας, Σεβασμιώτατε ή Αγιε Καθηγούμενε ή Πάτερ και κάνοντας μία μικρή υπόκλιση της κεφαλής να ασπαστούμε το δεξί του χέρι, όποτε συνεχίζουμε το διάλογο μαζί του, όπως επιθυμεί ό καθένας. Το ίδιο κάνουμε και φεύγοντας από κοντά του. Λέμε, «Την ευχή σας ή Ευλογείτε, Πάτερ», κάνουμε μικρή υπόκλιση, προτείνοντας τις παλάμες μας σταυροειδώς, ασπαζόμαστε τη δεξιά του και φεύγουμε.

4. Όταν λαμβάνουμε το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, το οποίο (χέρι) στη συνέχεια το ασπαζόμαστε.

Πηγή: orthodox-answers.blogspot.com, vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Η μελέτη του παιδιού στο σπίτι – Πώς οι γονείς μπορούν να βάλουν όρια στα παιδιά και να τα βοηθήσουν

Συντάκτης: Βασιλεία Δημουλή (M.Sc. παιδοψυχολογίας)

Είναι σίγουρο ότι σήμερα τα παιδιά μας είναι πολύ πιο επιφορτισμένα με υποχρεώσεις από ότι ήταν οι προηγούμενες γενιές. Ας σκεφτούμε μονάχα πως καμιά φορά το ωράριό τους δεν θυμίζει σε τίποτα ωράριο μαθητή αλλά εργαζόμενου. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό να έχει τη βοήθεια τη δική μας ώστε να καταφέρει να οργανωθεί και να βάλει προτεραιότητες.

Ας δούμε λοιπόν, πώς εμείς οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας με ένα «σωτήριο» τρόπο και όχι με «μοιραίο» τρόπο που καθιστά τις σχέσεις μας μαζί τους τεταμένες.

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δεν είναι τόσο δύσκολο για ένα παιδί να τα βγάλει πέρα! Συνεπώς, δεν είναι απαραίτητη η συνεχής παρακολούθηση από εμάς. Το μυστικό λοιπόν για να είναι ένα παιδί και διαβασμένο και οι γονείς να είμαστε ήρεμοι χωρίς εντάσεις είναι να ισχύουν οι παρακάτω προϋποθέσεις.

Η βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχουν όρια στα παιδιά. Τα όρια στα παιδιά τίθενται με διάφορους τρόπους και δύο από τους τρόπους αυτούς είναι:

1. Συνέπεια και η σταθερότητα σε αυτό που έχουμε πει (πχ τιμωρία ή ανταμοιβή για κάτι)

2. αλλά και ο τόνος της φωνής μας.

Πιο συγκεκριμένα, αν θέλουμε να κάνουμε μια παρατήρηση στο παιδί για το διάβασμά του και η παρατήρηση αυτή δεν γίνει με σταθερότητα τότε ο γονέας φαίνεται ασυνεπής στο παιδί. Η ασυνέπεια είναι κάτι που τα παιδιά δεν μας το συγχωρούν! Μετά από μια ασυνέπεια παίζουν με τα όρια και τις αντοχές μας. Τα παιδιά όταν κάνουν τις σκανταλιές τους τις κάνουν γιατί θέλουν να βρουν τα όριά τους, θέλουν να τραβούν την προσοχή. Για αυτό πολλές φορές μπορεί να ακούσουν την παρατήρηση ενός τρίτου (πχ γιαγιά, δάσκαλος, άγνωστος), καθώς την καταλαβαίνουν ενώ με μας παίζεται ένα παιχνίδι ορίων.

Επίσης, το παιδί μάς ακούει πιο πολύ αν η φωνή μας είναι σταθερή και γλυκιά και χρησιμοποιούμε το α΄ ενικό και όχι το β΄. Για παράδειγμα: «Νιώθω ότι είναι καλό να διαβάσεις κι άλλο» αντί «Δεν διάβασες αρκετά»!!

Άρα,

1. Η σταθερή φωνή, το σαφές μήνυμα που δίνεται στα παιδιά είναι και η λύση στο πρόβλημα της μελέτης.

2. Η λίστα με τις υποχρεώσεις.

3. Το να μην κάθεται πάντα κάποιος κοντά στο παιδί ούτε καν για να το επιβλέπει, ώστε να μπει στη διαδικασία να διορθώνει μόνο του τις ασκήσεις.

4. Το να ξέρει το παιδί ότι οι γονείς είναι σταθεροί στην άποψή τους. Εδώ είναι η συνέπεια που αναφέραμε. Αν, λοιπόν, έχουμε βάλει ως «τιμωρία» στο παιδί να μην δει πχ τηλεόραση αν δεν έχει πρώτα διαβάσει, θα το τηρήσουμε ρητά! Ακόμα και αν είμαστε έτοιμοι να σπάσουμε. Ας θυμόμαστε πως ο καλός γονιός είναι αυτός που έβαλε όρια στα παιδιά του.

5. Η επικοινωνία με το παιδί πρέπει να είναι ένα συνεχές «δοũναι» και «λαβεîν» όπου το παιδί θα γνωρίζει ότι όταν ο γονέας λέει κάτι το εννοεί.

6. Και για τον γονέα θα είναι πιο εύκολο να αποποιηθεί τις μικρο-παρατηρήσεις σε ασήμαντα πράγματα οι οποίες μόνο κακό κάνουν. Δυσκολεύουν το ρόλο του γονέα να θέσει όρια και προτεραιότητες.

Ας έχουμε, λοιπόν, υπόψη μας ότι η σταθερότητα αλλά όχι η αυταρχικότητα, η συνέπεια αλλά όχι η απειλή μπορούν να βοηθήσουν τόσο στην καλή σχέση με το παιδί μας όσο και στο να θέσει τις προτεραιότητές του.

Μετά από την σύντομη παρουσίαση των κάποιων λύσεων σχετικά με τη θέσπιση ορίων ας περάσουμε πάλι στην εργασία του παιδιού στο σπίτι. Το δίπτυχο «Σπίτι και Διάβασμα» συνεισφέρουν στην καλή διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Για αυτό είναι σημαντικό να υπάρχουν:

1. Πρόγραμμα εργασίας που το έχουμε θέσει μαζί με το παιδί.

2. Ελεύθερος χρόνος (σύντομα σχετικό άρθρο)

3. Προσωπικός χώρος. Δηλαδή δικό του χώρο για να διαβάζει.

4. Ησυχία την ώρα του διαβάσματος.

5. Αποφυγή υποτίμησης της εργασίας του παιδιού («Τι έχεις εσυ; πφφ»).

6. Προτεραιότητα στα σχολικά καθήκοντα του παιδιού.

7. Να διαβάζει κυρίως μόνο του.

8. Να φτιάχνει τη τσάντα του πάντα μόνο του.

9. Να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο παιδί ώστε να αυτενεργεί.

10. Να εξασφαλίζεται καθημερινά κάποια ώρα για παιχνίδι.

11. ΠΡΟΣΟΧΗ: η κόπωση προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα από ότι αναμένουμε από τα παιδιά μας.

12. Να μάθει και να τηρεί από πολύ νωρίς ένα σύστημα εργασίας.

13. ΠΡΟΣΟΧΗ: στα εξωσχολικά του μαθήματα. ΜΗΝ ΤΟ ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ!

14. Πνεύμα συνεργασίας με τους δασκάλους εκ μέρους μας.

15. Ας μην φερόμαστε στα παιδιά ως πολύ μικρά και τα συνηθίσουμε στην αναβολή!

16. Ας μην τα «παρατήσουμε» να τα κάνουν όλα μόνα τους σαν να είναι ενήλικες.

Και ας θυμόμαστε όταν βάζουμε κάποιους κανόνες πως είναι παιδιά και για αυτό είναι καλό να μην έχουμε τις απαιτήσεις όπως σε έναν ενήλικα.

Αλλά ας θυμόμαστε και πάλι όταν βάζουμε όρια, όπως πχ στη μελέτη το παρακάτω: «Όποιος δεν έχει σύνορα δεν έχει και τη δυνατότητα να κοιτάξει πέρα από αυτά». Για αυτό όταν βάζουμε όρια και κανόνες στα παιδιά τα βοηθάμε να πάνε παρακάτω!

Πηγή: Healthier World, vatopaidi.wordpress.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
 
Related Posts with Thumbnails