Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Διδαχές Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος Μέρος 1ο - 3ο





Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

W. Tarpley - Εσκεμμένο το χτύπημα στην Ελλάδα! (ελληνικοί υπότιτλοι)



Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Η Πορεία συνεχίζεται . . .

Αφού λοιπόν , ανεβήκαμε τα δύο προηγούμενα σκαλοπατάκια ,

αφού είδαμε και νοιώσαμε και καταλάβαμε τον αδελφό μας ,

και αφού καταλάβαμε και εντοπίσαμε τα λάθη μας ,

και απολογηθήκαμε , και ζητήσαμε τη συγνώμη μας , απ΄ Τον Θεό , κι΄ απ΄ τους ανθρώπους ,

ώρα να συναντήσουμε και Τον Θεό ! ...

Ώρα να ξεκινήσουμε μια πορεία προς την Αγία Πόλη , την Ιερουσαλήμ ,

και να ζήσουμε τα γεγονότα από κοντά .

Ας περπατήσουμε μαζί με Τον Ιησού και τους μαθητές Του

στα στενά δρομάκια της Αγίας Πόλης του 33 μ.χ. ,

ας Τον συνοδεύσουμε ως τον κήπο της Γεσθημανης ,

ας προσευχηθούμε κι΄ εμείς , ας νοιώσουμε κι΄ εμείς για λίγο ,

την αγωνία και τον πόνο που έζησε Εκείνος , εκείνες τις μέρες ...

Ας αισθανθούμε Τον ιδρώτα που έσταζε από Το Μέτωπό Του ,

προσευχόμενος Στον Ουράνιο Πατέρα , και αισθανόμενος

την εγκατάλειψη , ακόμα κι΄ από τους δικούς Του Ανθρώπους .

Ας δούμε την Παναγία μας από κοντά ... πόσο πόνεσε ... πόσο μάτωσε

η καρδιά της ...

Ας σκύψουμε ταπεινά κι΄ ευλαβικά ενώπιών Του ,

μα κι΄ ενώπιων Της Μητέρας Του , της Γλυκειάς μας Παναγιάς ,

κι΄ ας αφήσουμε την καρδιά μας να ξεχειλίσει , και να πει απλά :

Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ !

Ας σιωπήσουμε , μπροστά Στο Πάθος Του ,

και στο Μεγαλείο Της Αγάπης Του ! ...

Δεν χωράνε άλλα λόγια μπροστά σ΄ όλο αυτό το Μεγαλείο ! ...

Ας ξεκινήσουμε , συνοδοιπόροι , και διαβάτες , αυτήν την Μοναδική Πορεία .
Αφήνοντας πίσω μας τον κακό μας εαυτό , τα πάθη και τον εγωισμό μας .

Ας πορευθούμε με Αγάπη και ειρήνη στις ψυχές μας ,

για να συναντήσουμε κι΄ εμείς Τον Νυμφίο και Λυτρωτή της ψυχής μας.

Καλή δύναμη σε όλους μας.

Πηγή: odevontas.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Η μουσική βιομηχανία εκτίθεται - Devils Night


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Chemtrails Μέρος 1ο


Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Στην συνέχεια . . .

Για να δούμε αγαπημένε μου διαβάτη, αγαπημένε οδοιπόρε, και λοιποί συνοδοιπόροι στην πορεία της ζωής μας , αν έχουμε κάμει κάποια μικρή πρόοδο στον αγώνα μας !

Τι έγινε διαβάτη μου ; Τι έγινε ψυχή μου ; ...

Ξεκλείδωσες τη φυλακή της καρδιάς σου ;

Βγήκες για λίγο απ΄ το " εγώ " σου ;...

Είδες για λίγο τον αδελφό σου ;

Ένοιωσες τον πόνο του συνανθρώπου σου ,

άκουσες το πρόβλημα του διπλανού σου ,

δέκτηκες λίγο στις πλάτες σου λίγο βάρος απ΄ το πρόβλημα κάποιου άλλου ;

Στερήθηκες λίγο απ΄ το χρόνο σου για να μιλήσεις μ΄ ένα μοναχικό άτομο ;

Ξόδεψες λίγο απ΄ την καρδιά σου για τον άλλο ;

Τώρα θα μου πεις , πόσο μπορείς ν΄ αλλάξεις απ΄ την μια στιγμή στην άλλη .

Οι μέριμνες και οι ασχολίες πολλές στην καθημερινότητά σου . Έχεις δίκαιο .

Δεν έχει σημασία . . . κάνε εσύ μιαν αρχή , και μπορείς να συνεχίσεις και αργότερα.

Ο διπλανός σου δεν θα φύγει . Πάντα θα είναι εκεί.

Και θα περιμένει την αγάπη σου , και την προσφορά σου .

Εσύ είσαι που είσαι ο τυφλός , και δεν τον βλέπεις.

Και βλέπεις μόνο τον δικό σου εαυτό , τη δική σου ευημερία ,

και τη δική σου καλοπέραση.

Ξύπνα λοιπόν . Ξεκλείδωσ΄ την καρδιά σου .

Βγες απ΄ το καβούκι σου . . .

Ακόμα την κρατάς κλειστή ; . . .

Αφού γίνει λοιπόν το τώρα , προχωράμε και στο μετά ...

Πόσες φορές διαβάτη μου , πίκρανες τον αδελφό σου ,

την μητέρα σου ,τον πατέρα σου , το παιδί σου , τον άνθρωπό σου ,

τον όποιον συνάνθρωπό σου , με την συμπεριφορά σου ; . . .

Πολλές θα μου πεις ! ... Ίσως άθελά σου .

Αυτό όμως δεν είναι ελαφρυντικό .

Πόσες φορές τους ζήτησες συγνώμη ; ....

Είναι ίσως η σημερινή μέρα , η μοναδική στιγμή να το κάνεις .

Ανάλαβε την κάθε ευθύνη των πράξεών σου ,

και ζήτησε ταπεινά συγνώμη , απ΄ Τον Θεό ,

κι΄ απ΄ τον συνάνθρωπό σου .

Διώξε κάθε κακία και εγωισμό από μέσα σου ,

και πες εγώ έφταιξα , συγνώμη αν σας πλήγωσα ,

συγνώμη αν σας στεναχώρησα ,

συγνώμη αν σας έφερα σε δύσκολη θέση ,

συγνώμη για τον κακό και ιδιόρυθμό μου εαυτό . Σ υ γ ν ώ μ η !

Έχει μεγάλη δύναμη αυτή η λέξη ,

κι΄ άμα την πεις ταπεινά και ειλικρινά ,

η μεγαλύτερη ανάπαυση θα απλωθεί στην δικιά σου κουρασμένη ψυχή ,

και θα γαληνέψεις , και θα ηρεμήσεις ,

και θα νοιώσεις τη συμφιλίωση να κυριαρχεί .

Όμως πάνω απ΄ όλα , θα νοιώσεις πως η συγνώμη σου γίνεται

αποδεκτή κι΄ απ΄ Τον Θεό , για όσα και ενώπιών Αυτού έφταιξες ,

και έτσι θα μπορέσεις να βρεις ανάπαυση και ειρήνη στη ψυχή σου .


Καλή συνέχεια σ΄ αυτήν την όμορφη πορεία ...

Οδεύουμε ολοταχώς προς μεγάλα και σημαντικά γεγονότα ,

που εύχομαι για τον καθένα , να σημαδέψουν ανεξήτηλα

την πορεία της ζωής μας , και να μας κάνουν

ν΄ αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο

Τον Αγαπημένο μας Διδάσκαλο Ιησού Χριστό .

Όλοι μας έχουμε στους ώμους μας το βάρος των σφαλμάτων μας.

Δύο μεγάλα " Συγνώμη " , έχουν την δύναμη να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Ένα στον αδελφό μας , και ένα Στο Θεό μας . Ας μην τα αναβάλλουμε .


Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην πορεία , στον κάθε διαβάτη ,

οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής .

Πηγή: odevontas.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Πρέπει να ορκιζόμαστε, ή όχι;

Θεολογικό σχόλιο μ’ αφορμή την άρνηση ενίων βουλευτών να δώσουν τον νενομισμένο όρκο - Τι επιτάσσει το Ευαγγέλιο, τι προτρέπουν οι Πατέρες της Εκκλησίας; - Tι έχει αποφασίσει εδώ και μια δεκαετία το ΣτΕ

του Χάρη Ανδρεόπουλου * Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

«Πρέπει να ορκιζόμαστε;». Το ερώτημα επανέρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που είτε συζητείται η αναθεώρηση του Συντάγματος, είτε συνέρχεται νέα Βουλή προκειμένου οι νεοεκλεγέντες βουλευτές να δώσουν τον νενομισμένο και καθιερωμένο (θρησκευτικό) όρκο. Ετσι, και σήμερα, το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα εξ αιτίας της άρνησης των βουλευτών της Αριστεράς (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) και ενίων (τέσσερις εκ των εκατόν εξήντα) της κυβερνητικής παράταξης (ΠΑΣΟΚ) να δώσουν, ως μέλη της νέας Βουλής, τον θρησκευτικό όρκο.

Για το θέμα του όρκου στο δημόσιο διάλογο αντιπαρατίθενται συνήθως δύο ιδεολογικοποιημένες στη βάση τους απόψεις: α) εκείνων που για λόγους παράδοσης θέλουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν: να συνεχίσει, δηλαδή, να ισχύει το σημερινό καθεστώς της (θρησκευτικής) ορκοδοσίας, όπως π.χ. ζητά ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης και β) εκείνων που θέλουν να καταργηθεί και το επιδιώκουν για λόγους ξεκάθαρα ιδεολογικοπολιτικούς, όπως π.χ. κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) και ενώσεις πολιτών, οι οποίοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ ενός κοσμικού – άθρησκου κράτους («etat laique»).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Μιας και μιλάμε, όμως, για όρκο που προϋποθέτει τη θρησκευτική πίστη και ειδικότερα για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς τη πίστη στον Τριαδικό Θεό, αξίζει να δούμε και μια τρίτη άποψη και συγκεκριμένα τη θεολογική, την οποία ανέδειξε ο Αρχιεπίσκοπος και η οποία , δυστυχώς, στον δημόσιο διάλογο, αν δεν αποσιωπάται, τουλάχιστον, υποβαθμίζεται. Επειδή, ωστόσο, για εμάς τους χριστιανούς η θεολογική θα πρέπει να είναι η άποψη που θα σηματοδοτεί τη στάση και τη συμπεριφορά μας απέναντι στο θέμα, αξίζει να δούμε τι λέγουν σχετικώς η Αγία Γραφή και οι Πατέρες.

Ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε στο Δεκάλογο: «Ου λήψει το όνομα του Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» («δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου, του Θεού σου», Εξ. 20,7. Δευτ. 5,11). Περνώντας στη Καινή Διαθήκη ακούμε το Χριστό να λέει: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως (…) έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστί…» («εγώ, όμως, σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου (…) να λέτε μόνο ναι ή όχι, καθετί πέρα απ’ αυτά προέρχεται από τον πονηρό», Ματθ. 5, 33 – 37). Σαφέστατη είναι η προτροπή που μας απευθύνει και ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην Επιστολή του (5, 12): « Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν, μήτε την γήν , μήτε άλλον τινά όρκον. Ητω δε υμών το ναί, ναί, και το ού, ού, ίνα μη υπό κρίσιν πέσητε» («Προ παντός, αδελφοί μου, να μην ορκίζεσθε ούτε στον ουρανό, ούτε στη γή, ούτε να κάνετε άλλον όρκο. Ας είναι το «ναί» σας πραγματικό ναί, και το «όχι» σας πραγματικό όχι, για να μη βρεθείτε κατηγορούμενοι στη τελική κρίση»).

Πάμε στους Πατέρες της Εκκλησίας: Ο Μεγ. Βασίλειος επισημαίνει ότι ο όρκος απαγορεύθηκε μια για πάντα (Κανών 29). Στο ερώτημα πως μπορεί κάποιος να πείθει τους άλλους, όταν αποφεύγει τον όρκο, ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος απαντά: με το λόγο και τη συμπεριφορά που θα πιστοποιεί το λόγο του (Επη Ηθικά, PG 37, 940). O Aγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς απορρίπτει επίσης τελείως τη χρήση του όρκου. Σε όσους δεσμεύθηκαν με όρκο προτείνει να τηρήσουν πιστά τις υποσχέσεις τους, αν αυτές είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, αλλά και να ζητήσουν ταυτόχρονα το έλεος του Θεού, γιατί ακόμη και σε περίπτωση ευορκίας δεν παύουν να είναι παραβάτες της εντολής (Δεκάλογος κατά Χριστόν νομοθεσίας, P.G. 150, 1093 BC).

Η χρήση, λοιπόν, του όρκου στη καθημερινή ζωή αποτελεί καταστρατήγηση της ρητής εντολής του Χριστού «μη ομόσαι όλως», όπως παραδέχθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του προ έτους περίπου (28/12/2008) στην κυριακάτικη «Καθημερινή» και στον συνάδελφο Νίκο Παπαχρήστου

(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100095_28/12/2008_297508).


ΕΠΙ ΟΘΩΝΟΣ…

Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που είναι, αν μη τι άλλο, θεολογικά παράδοξη, εμφανίσθηκε - όπως επισημαίνει ο κορυφαίος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης στο μνημειώδες έργο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Π. Πουρναρά, 1995, σελ. 415) - με την ανασύσταση του ελληνικού κράτους και έχει τις ρίζες της στη φιλοσοφία της βαυαροκρατίας που κυριαρχούσε στα διοικητικά πράγματα της χώρας τη περίοδο εκείνη (1833, με βασιλιά της ορθόδοξης Ελλάδος τον ρωμαιοκαθολικό Οθωνα και αντιβασιλιά επί των εκκλησιαστικών τον προτεστάντη Μάουρερ).

Εξ αιτίας της δημιουργήθηκε η έντονη διαμάχη ανάμεσα στον Οικονόμο τον εξ Οικονόμων και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ο πρώτος ακολουθώντας την διδασκαλία, αλλά και τη πράξη της Εκκλησίας υποστήριξε ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται. Αντίθετα, ο Φαρμακίδης θεώρησε τον όρκο επιτρεπτό, ιδίως όταν επιβάλλεται από την πολιτεία. Αντιμετωπίζοντας το θέμα αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το 1849 εγκύκλιο επιστολή «Προς τους απανταχού Ορθοδόξους» που υπογράφεται και από τους προκαθημένους των τριών άλλων πρεσβυγενών πατριαρχείων. Στη επιστολή αυτή καυτηριάζεται με δριμύτητα ή φαρμακίδειος άποψη ότι η χριστιανική πίστη δεν απαγορεύει τον όρκο και ότι οι πιστοί μπορούν να ορκίζονται στα δικαστήρια «απροκριματίστως και οσίως».

- Βεβαίως είν’ αλήθεια ότι την ορκοδοσία την επέβαλε, όχι η Εκκλησία (πως θα μπορούσε άλλωστε; ), αλλά το …ανορθόδοξο - επί βασιλείας του ρωμαιοκαθολικού Οθωνος και αντιβασιλείας του προτεστάντου Μάουρερ – νεοσύστατο, τότε, ελληνικό κράτος, θέλοντας να «αξιοποιήσει» τη θρησκευτική συνείδηση των διαδίκων, των μαρτύρων και εν γένει των διοικουμένων για τους δικούς του σκοπούς. Πέρασαν, όμως, από τότε 180 και πλέον χρόνια. Οι καιροί για αλλαγές προς ορθόδοξη κατεύθυνση, δηλαδή για την κατάργηση της ορκοδοσίας και την αντικατάστασή της με άλλες διαβεβαιώσεις (όπως δίνουν οι νεοεκλεγόμενοι μητροπολίτες ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας) ή εγγυήσεις της αξιοπιστίας του μάρτυρα, ωρίμασαν.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ

Yπάρχει μάλιστα και η σχετικά πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2601/1998 (ορθοδοξότατη!) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) βάσει της οποίας έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να αρνηθεί να ορκισθεί εκείνος που επικαλείται κώλυμα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης. Με την απόφαση αυτή δικαιώθηκε απόφοιτος του τμήματος Θεολογίας του παν/μίου Αθηνών ο οποίος προσέφυγε κατά της πράξεως του προέδρου του τμήματος που επέβαλλε υποχρεωτικά θρησκευτικό όρκο (καθομολόγηση). Ο απόφοιτος αρνήθηκε να ορκισθεί διότι ο όρκος είναι απαράδεκτος για το ορθόδοξο δόγμα το οποίο πρεσβεύει – και το ΣτΕ δεχόμενο τη προσφυγή του, ακύρωσε τη πράξη του προέδρου του τμήματος.

Το ΣτΕ πήρε θέση. Αναφορικά με την διοικούσα Εκκλησία, η μέχρι τώρα - δίκην Ποντίου Πιλάτου - «ουδέτερη» στάση επί του θέματος (αν συνάδει, ή όχι ο όρκος με το Ευαγγέλιο, με τη χριστιανική διδασκαλία), το μόνο που κατάφερε είναι να επιτείνει τη σύγχυση. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος με τις δηλώσεις στη «Καθημερινή» (28/12/2008) διέλυσε το νέφος αυτής της σύγχυσης και με λόγο πεντακάθαρο, κρυστάλλινο, προσέγγισε το θέμα θεολογικά, πνευματικά. «Η κατάργηση του όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία, αντιθέτως είναι συνέπεια της διδασκαλίας της», δήλωσε στη προαναθερθείσα συνέντευξή του (στη κυριακάτικη «Καθημερινή», 28/12/2008) ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, αναδεικνύοντας, έτσι, τη θεολογική διάσταση ενός απλού μεν, ωστόσο πολυβασανισμένου - για μικροπολιτικούς, κυρίως, λόγους – θέματος.

Στη βάση αυτών των γραφομένων, θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς: δηλαδή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ ζητούν την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αποδεχόμενοι το σχετικό (Ματθ. 5, 33) ευαγγελικό πρόσταγμα; Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγμα, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι. Όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Αρχιεπίσκοπος η προσπάθεια της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου, έτσι όπως επιδιώκεται σήμερα στη χώρα μας, δεν υποκρύπτει ενδιαφέρον για συνέπεια και ειλικρίνεια, αλλά έχει γίνει κι’ αυτή ένα αντιθρησκευτικό ιδεολόγημα.

Αναφορικά, πάντως, με τη θεολογική διάσταση του θέματος πιστεύουμε ότι μια απλή επίσημη δήλωση – διακήρυξη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας, ότι η θεολογία μας, ως ορθοδόξων χριστιανών, απαγορεύει τον όρκο, θα ήταν αρκετή για την κατάργηση της επιβολής του. Αλλά και θα έδινε οριστικά τέλος σ’ ένα θέμα τόσο απλό, αλλά τόσο βασανισμένο…

* Σημείωση: Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος - θεολόγος ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr), συνεργάτης του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας, της Πύλης Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Αmen.gr» και καθηγητής στο Γυμνάσιο & Λύκειο Αρμενίου ν. Λάρισας.

Πηγές: amen.gr, agiabarbarapatras.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Τώρα . . .

Αυτές τις μέρες , ας ξεφύγουμε λίγο απ΄ τον εαυτό μας.
Ας βγούμε για λίγο απ΄ την ασφικτικά κλεισμένη φυλακή του " εγώ " μας .

Απ΄ το καβούκι μας , που σαν χελώνες και σαλιγγάρια κρυφοκουρνιάζουμε μέσα.

Ας ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας , κι΄ ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.

Την άλλη βδομάδα ...
και πάλιν δεν θα προλαμβαίνουμε,
μες τα πολλά τρεχάματα που θάχουμε ...
Γι΄ αυτό ... τώρα ... σήμερα , όχι αύριο , όχι μετά .

Ας δούμε τον συνάνθρωπό μας , τον διπλανό μας, τον αδελφό μας .
Ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη απ΄ την καρδιά μας .

Ας θυσιάσουμε λίγο απ΄ το χρόνο μας , σε κάποιο μοναχικό
συνάνθρωπό μας , που θέλει δυό κουβέντες να μοιραστεί .

Ας δώσουμε παρηγοριά , σε κάποιον που πονάει , για κάποιον λόγο .

Ας πάμε βόλτα με τα παιδιά μας , κι΄ ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν ,
χωρίς να βιαζόμαστε , γιατί " κάτι " άλλο περιμένει ...

Ας ακούσουμε υπομονετικά,τον άνθρωπό μας , για τα τόσα που τον
απασχολούν καθημερινά , κι΄ ας μην πούμε τίποτα .
Να νοιώσει όμως , πως τον ακούσαμε , πως τον νοιώσαμε , πως τον κατανοήσαμε ...

Ας τρέξουμε , ακόμα και με τη σκέψη μας , με την προσευχή μας , σε κάποιους συνανθρώπους μας , που έχασαν αγαπημένες τους ψυχές πρόσφατα ,
και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τον πόνο , και ας μιλήσουμε Στον Κύριο γι΄ αυτούς .

Ας πούμε και δυό λόγια προσευχής , για όσους βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου ,
σε κάποιο νοσοκομείο , και δίνουν τη δική τους μάχη ,
και βαδίζουν το δικό τους γολγοθά , και αυτοί , και οι δικοί τους άνθρωποι . . .

Καιρός να βγούμε απ΄ το "εγώ " μας .
Καιρός να κοιτάξουμε στα μάτια τον αδελφό μας . . .
και μέσα σ΄ αυτά τα μάτια . . . θα δούμε Τον Θεό !

Ας το κάνουμε τ ώ ρ α αγαπημένοι μου διαβάτες , οδοιπόροι και ταξιδιώτες της ζωής.
Το αύριο δεν ανήκει σε κανένα μας . Μονάχα Στο Θεό .

Εύχομαι , οι μέρες του καθενός μας νάναι όμορφες , ειρηνικές , κι΄ ευλογημένες ,
και Φως Ιησού Χριστού να φωτίζει το διάβα μας .
Καλή συνέχεια σε τούτη την πορεία της σαρακοστής , " προς τα Ιεροσόλυμα " ,
και την ποθούμενη Ανάσταση μες τις καρδιές μας .

Πηγή: odevontas.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Πρόσεχε την ψυχή σου!

Διδακτικό Παραμύθι

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;» ρώτησε ο πατέρας.

«Πατέρα μου και κύριέ μου,» απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;»

«Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.»

«Πατέρα μου,» απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;»

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του: «Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.»

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα. Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:

«Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;»

«Δεν πρόσεξα τίποτε.»

«Τι εννοείς, ‘τίποτε’;» τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα»

«Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά» είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.»

«Πολύ σωστή η παρατήρησή σου» είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.»

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.


«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε»

(Α’ Προς Κορινθίους 16:13)

Πηγή: agiabarbarapatras.blogspot.com

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
 
Related Posts with Thumbnails